|
|
|
#11
|
|||
|
|||
|
Şimdi burda değilsin....
ama beni duyuyosun...biliyorum... kapat gözlerini benim için ve dinle n'olur... bak yoksun... bunun anlamını biliyomusun.... yokluğun yüreğimdeki bu yıldızsız bu dipsiz karanlık gece... yokluğun odamın duvarlarına astığım suretlerine bakarken unuttuğum dalgın gözlerim.... yokluğun yastığımda bıraktığın bu kimsesiz saç telleri... sırf kalemini değdirdiğin için atmaya kıyamadığım bu kağıtlar... her an gözümün önünde sakladığım mektupların peçetelere yazdığın şiirlerin hediyelerini sardığın paket kağıtların... sen gidince hala sen kokuyodur diye üzerime giydiğim ve derinn derinn soluduğum giysilerin.... bu yarı deli... bu hayattan kopuk ruhum... kapat gözlerini ve bana bak.... ben ne diye varsa gördüğün işte o senin yokluğun.... söyle.! sana neyi anlatayım... sabaha karşı çalan telefonumun ucunda n'olur bana hayattan kötü davranma diyen...sayıklayan.. o kırgın o kendine çarpan sesini mi...!!!
|
|
|