Bellek bir çok satır ve sütundan oluşan bir dizi gibi düşünülebilir. Satır ve sütunların
kesiştiği yerlerde bellek hücreleri bulunur. Bellek kontrolcüsü belleğin içindeki herhangi bir
yere ulaşmak için o yerin hem satır hem de sütun olarak adresini vermek zorundadır.
DRAM dizinindeki bir yeri okumak için ilk önce satır, sonra da sütunu seçmek için
elektrik sinyali gönderir. Bu sinyallerin bir dengeye kavuşması bir miktar zaman alır. Bu
süre içinde de verilere ulaşılamaz. Fast Page Mode (kısaca FMP) RAM’ler bu süreci
hızlandırmak için okuyacağınız bir sonraki verinin aynı satırın bir sonraki sütununda
olduğunu varsayar. Çoğu zaman bu varsayım doğrudur ve bu da satır sinyalinin dengeye
kavuşmasını beklemeye gerek kalmadığı anlamına gelir.


Ama işlemci verileri çok hızlı istemeye başlarsa bu yöntemin güvenilirliği azalır (33
MHz’in üstünde çalışan işlemciler için bu durum geçerlidir). Çünkü bu hızlarda adres
sinyalleri kararlı duruma gelecek kadar uzun zaman bulamazlar. Bu sorunu çözmek için
EDO RAM’ler geliştirilmiştir.
FPM DRAM, EDORAM’ler duyurulmadan önce, bilgisayar sistemleri için geleneksel
belleklerin yerini tutmaktaydı. FPM, 2, 4, 8, 16 veya 32 MB’lik SIMM modüllerine
yerleştirilmiştir. Tipik olarak 60 veya 70 ns’lik versiyonları bulunmaktadır.