ORTAÇAĞ


Hristiyanlık, geleneğin sürekliliğinin parçalandığı bir ortamda, kendi tiyatrosunu yoktan var etti, kendi inançlarından yeni bir tiyatro türettiOrtaçağ, kilise tiyatrosunun yanı sıra akrobatların, soytarıların, hokkabazların tek kişilik yada grup halinde yaptığı gösterilerde hem halk arasında hem de saraylarda ilgi görüyorduAma tiyatroyu yeniden kurallı bir oyuna, yani sanata dönüştüren, oyunun yazılı öğesini vurgulayan kilise olduBunun ilk örnekleri, Kitabı Mukaddes'ten belli bölümlerin sahne etkileri de gözetilerek seslendirilmesiydiBu seslendirme daha sonra 10yüzyılda oyuncular ve diyaloglarla gerçek bir canlandırmaya dönüştü13yüzyıldan sonrada manastırların dışına yayıldı; artık kent yönetimleri de yapım giderlerini üstleniyorduDinsel tiyatronun manastır dışında gelişen birbirine bağlı bir dizi kısa oyunlardan oluşan dizilerdi ve 2-3 gün boyunca oynanıyorduGizem oyunlarının sahnelenmesini de loncalar gibi özel kentsel örgütler üstlenmiştirHer lonca, kendi zanaatıyla ilişkili olan bir oyunun giderlerini karşılıyorduBaşlangıçta, oyunlar, "ev" adı verilen süslenmiş tahta platformlar üzerinde oynanıyorduİtalya'da bir alanın ortasında oturan seyirciler, alanın çevresine yerleştirilmiş platformlar üzerinde oynanan oyunu izliyorduİngiltere'de ise oyunlar araba gibi çekilen pagent adı verilen tekerlekli sahnelerde oynanıyorduGizem oyunları başlangıçta Latince diyaloglardan oluşurken, sonradan yerel diller yaygınlaştıBu da oyunların halk geleneğinden ve mizahi öğelerden yana zenginleşmesini sağladıDinsel tiyatronun öteki iki türünden biri mucize oyunları, öbürü ise ibret oyunlarıdırİbret oyunları ilk kez İngiltere'de ortaya çıkmıştır
Ortaçağ tiyatro düşüncesi yeni bir görüş üretmemiş, türlerin ayrımı, ahlak eğitimi gibi antik dönem kuramcılarının düşüncelerini yinelemiş, tragedyada yıkımın yazgı olduğunu vurgulamıştırTiyatro düşüncesinin gelişmemiş olmasının nedeni, ortaçağda tiyatronun yasaklanması, din adamlarının tiyatronun zararları üzerinde bildiriler yayımlamış olmalarıdır .