Belki de en başında beri belliydi kaderimiz




Ve aslında hepsi birbirinin aynıydı



Onlar ne yapsa karizma oldu



Ufak şeylerle mutlu olabildiğimizi göremediler



Görünüşte dır dır eden hep biz idik



Şeytana uyanlarımız da çıktı elbet



Her zaman nazik olmalarına rağmen anlayamadık onları



Ama mutluyuz biz



İçimiz yanınca ağlayabiliyoruz…



Erkek dünyasının savaşlarında en çok yıprananlar olsak da…



Bu görüntülerin nedeni de hiçbir zaman kadınlar olmadı…



Bunları biz öğretmedik onlara…



Biz ağlamak ister miyiz yitik canların ardından…



Bir tas yemeğe bile sevinir hale getirenler kimler sizce…



Dedim ya mutluyuz biz…


Niye mi????



Biz bu mucizenin gerçek tanıklarıyız



Toprağa can veren su gibi, dünyaya biz can veriyoruz..



Dünya bizimle renkli…



Aile olmayı seviyoruz…



Yan yana anlamlıyız..
Geride veya ileride olmak değil önemli olan..



Bağımlı bile olsak,
özgür ruhluyuz..



Her yaşta öğrenmeye açığız…



Bırakalım erkek gününü ,kadın gününü, anneler gününü..



Tüm güzel insanlara kucaklar dolusu sevgilerimle…
Her günümüz “insanlık” adına utanç duymadan yaşansın..



alıntıdır..