manasını bilmek istemediğim bir hüzündü benimkisi.
birden beliren ve hiç yalnız bırakmayan bir hüzün.
kollarıyla beni sımsıkı saran bir hüzün.
yüreğimin coğrafyasına egemenliğini kurmuş,
ve başka hiçbir duyguyu sınırlarına sokmayan bir hüzün.
yalnızlığımı isteyen ama beni biran olsun yalnız bırakmayan bir hüzün.
bu hüzün ki beni onlarca yılın emeğini,
çığlıklar ve ağıtlar arasında yok olduğu bir anda yakalayıp,
ölene kadar bırakmayacak bir hüzün.