Kalanın Payına

Öyle zordu ki sana ulaşmak..
En uzun yolları katetmişcesine sanki
Yorgun-argın
Saniyeler içinde ellerine uzanmak..
O tatlı yorgunluk
O bile bile kaybediş
Nasıl da bağlardı geceyi güneşe?
Ve ne kadar çok susardık hatırlasana
Hüzünlere karnımız toktu
Ve borcumuz yoktu hiçbir neşeye...
Sahi neden susardık biz?
Belki de
Kenetlenen ellerin sıcaklığı ürpertirdi düşleri..
Kaybetme faslı başlardı her kazançta..
Zamansız kopmuştuk hatırlarsın
Şimdi bir gözyaşı borcumuz var o ayrılığa...
Ve ilk damla
Kalanın payına...