Bir dede ile torununun konuşmalarına kulak veriyoruz:
Torunu pamuk gibi bembeyaz sakallı nur yüzlü dedesine merakla soruyor:
'Dedeciğim! Bir insanın ömrü ne kadar olur?'
Dede tatlı bir gülücükle:
'Ezanla namaz arası kadar yavrucuğum.'
Deyince torun:
'Nasıl yani ömür bu kadar kısa mı?' der.
Dede:
'Evet yavrum. Ömür namazsız ezanla ezansız namaz arası kadardır.'
diye cevap verir. Torun yeniden sorar:
'Namazsız ezan ve ezansız namaz sözlerinden ne kastettiğini anlamadım dedeciğim.
Bu ne demek açıklar mısın?'
Dede şefkatle ellerinden tuttuğu torununa:
'Bak yavrum geçenlerde komşumuzun çocuğu doğdu. O
çocuğun kulağına ezan okundu değil mi? işte o ezanın namazı kılındı
mı?Kılınmadı. O ezan 'Namazsız ezan'dı. insan öldüğü zaman kılınan
cenaze namazının da ezanı yoktur. O da 'Ezansız namaz'dır. Aslında o namazın
ezanı insan doğunca okunmuştu kulağına.

'Bak ey insan! Doğdun ama öleceksin
ömür çabuk biter hayatını iyi değerlendir. Boşa vakit harcama!' ikazını yapıyordu o ezan.
İşte yavrum ömür EZANLA NAMAZ ARASI KADARDIR. Sakın boşa geçirme. ömrünü dolu
dolu yaşa bir nefes bile boşluk bırakma!'