Ne zormuş gerçekleri anlamak...
Bir bakmışsın herşey boş,herşey anlamsız bundan sonra.Onca yaşanmışlık,onca anı,onca fotoğraf ve daha birçok şey...yalanmış meğer,ya da hata,belki de...bir düş...
Ne hissedeceğini bile şaşırıyor insan.Herşeyi bir anda,bir günde,bir gecede silmek kolay mı? Kolaysa bunun yolunu bilen var mı? Bana da anlatsa ya!!!
Zaten belliydi,gidişat kötü...Ama inandırmak zor kendini işte...
Bilirsin;
Her an arayacakmış gibi gelir.'Eminim o da beni düşünüyor' diye iç çekilir işte.
Bilirsin beni,hafife almam kolay kolay kimseyi...
'' Nasıl dersin seni sevdim yalan demiyorum
Benim kalbim senin kadar sağır değil
İnanması kolay olsa gidermiyim
Sevda yüküm kolay değil ''
Canımı öyle çok yakmalı,öyle çok yaralanmalıyım ki...İnsan olarak bile değersiz kılabilmeliyim ki unutayım...Tüm çabalarımın,tüm duygularımın ve tüm gözyaşlarımın boşuna olduğu beynime çivi misali çakılmalı ki;çıkarayım tamamen aklımdan,hayatımdan,ruhumdan...
''Neler gelir neler geçer içimden
Yüzün ağlar için güler göçümden
Kaçıyormu sanıyorsun gözümden
Nasıl desem asıl yerim
Cennet olsa yanın değil
Ölümsün sonunda sen...''
Ve öyle yara aldım,öyle sert darbeler yedim ki çekiçlerinden,varlığının yerinde eser bile kalmadı kinimden...
Aslını istersen;
artık nefret bile etmiyorum senden!