Nasıl usulca,habersiz girdim hayatına..Öylece giderim..Ben bile bulamam izlerimi..

Kış gününde yanmaya,kahkahalarla ağlamaya,kendimi anlamamaya başlayınca anlayacağım sensizlik geldi..Ama dönemem,gelemem..Bu kısa bir bahardı..Bu dalda zaten kurumuş bir tek yaprak vardı..Şimdi onu da bırakıyorum rüzgarlara..

Ya bir hayal kursam,yada bir hayalin arkasına saklansam..Yazmak bile zor gelirken,kalemimi ağlatsam..Bilirsi sudan korkarım..Bir havuza mı atlasam?..

Bu kadar düşünürken seni ve düşmüşken bu anlamsızlığa,ne yapsam?
Bir kelebek kanadıyla yüzümü okşarken bahar,herşey yeniden dirilmeye durmuşken,ben bu mahzunluğu nere gizlerim?Ne uzansam dokunabilirim..Nede gidecek takatim kalır..

Bu gidiş doğru zamanda..Doru yöne olmakta..Yanlış olan ,bahar diriltirken canları,benım canım solmakta..

Söz vermistin kisa ayrilik var diye
Bak yil oldu sen yine yoksun
Senden ayri kalmak kahir derdin
Sensiz her saniye kahir
Senden ayri yasamaktansa
Hosgeldin ölüm derim derdin
Gec olsa anliyorum
Tüm gercekler sadece lafda gercekmis
Simdi soruyorum real olmayan lafda kalan
Seviyor görünüp biranlik heves icin
Seveni aldatmak Hangi ask,in kanununda var
Simdilik sen kazandin bu ask oyununu
Sakin ola sen düsme benim halime
Bak söz vermistin kisa ayrilik diye
Yil oldu sen yoksun yine

Karanlıkta, sessizce yatağımın üzerine oturup,
Seni düşünüyorum.
Beni ne kadar incittiğini
Ya da başka türlü
Nasıl daha kötüsünü yaşatabileceğini bana.
Yaşatamazsın herhalde…
Bana sensizliği yaşatıyorsun.
Bunun daha kötüsünü düşünüyorum.
Ne olabilir diye.
Bu kadar düşüncelerin arasında
tuhaf olan ne biliyor musun?
Garip olan…
Her şeye rağmen…
Seni o kadar çok sevmeme rağmen
Şu an seni özlemiyorum!!!
İçimdeki her şeyi yıktın.
Yıktın da gittin hayatımdan.
Sadece yaşanmamışlıkların ya da
yarım kalanların özlemini yaşıyorum.
Şu an tek başıma.
Seninle her zaman beraber olamamanın;
Yüzüne karşı seni seviyorum diyememenin;
Saatlerce baş başa yürüyememenin ve her şeyin…
Dedim ya; Yaşanmamışlıkların özlemini yaşıyorum
Ve asla yaşanmayacak olanın…

_Ağladığımda Mendilim Ol_

Dün yine gökyüzünün masmavi görkemi ve hayalini çizdiğim bembeyaz bulutlarının altında seni bekledim. Uzaklarda gülümseyen gökkuşağının renkleri içinde aradım seni, yoktun. Yokluğun, bir canavarın dişlerinde yüreğimi kemirip duruyor. Yokluğun cehennemim, yokluğun zifiri karanlığım, zindanım oldu. Belki, bir köşeden çıkıp gelirsin diye bütün gün seni düşleyip, gözlerim ufukta, kucağım dolu sevgi, yüreğimde binbir umut yeşertip ve ölesiye bir özlemle bekledim seni, gelmedin... Seni ne kadar özlediğimi bilmiyorsun. Bir bilsen seni ne kadar çok özlediğimi; dağları, tepeleri aşar, denizleri, ovaları devirip gelirdin bana...

İçim özleminle nasıl dolup taşıyor, özleminle nasıl tutuşuyor bir bilsen. Yüreğimin bütün bentleri paramparça sensiz. Şimdi yüreğimin her kıyısından özlem sızıyor. Yüreğime de söz geçiremiyorum artık. Biz bu dünyada seninle çıkarsız, yalansız, hilesiz hesapsız sevdik birbirimizi.. Yüreğimizin bembeyaz tuvaline maviyi fonlayarak ve aşkın da kıpkızıl resmini de çizerek; insanları, kuşları, dağları, çiçekleri, suları da öyle hilesiz sevmiştik.

Biz seninle bütün engellere rağmen, bitmez tükenmez bir azimle sevginin doruğuna erişmek için tırmandık hayat yokuşunu. Ve bitip tükenmeyen bir aşkla sevdik birbirimizi. Biz seninle uzak dağ başlarına yazdık umutlarımızı. Denizlere, dalgalara, fırtınalara, acılara, korkulara, uçurumlara yazdık sevdamızı. Biz seninle kanatları sevdalı iki güvercindik mavi göklerde. Kanat çırptıkça yükseldik sevdalara, yükseldikçe sevdalara avcılar düştü peşimize.

Zamanın acımazsızlığına, aramızdaki mesafelere, etrafımızdaki çirkinliklere, günübirlik aşklara, saldırılara, satılık sevgilere rağmen, biz yine de yüreğimizde hiç sönmeyen bir yangınla özledik birbirimizi, en kutsal aşkla sevdik, kirletmeden umutlarımızı bekledik...

Senden ayrılalı günlerin, ayların, yılların nasıl geçtiğini bilemez, hesabını tutamaz oldum. Her seher uyanınca dağların esen rüzgarlarına açıyorum penceremi, o ölümüne özlediğim kokunu getirir diye. Bir nebze de olsa dindirir yada söndürür diye yüreğimdeki özlemin ateşini...

Her gece menekşe rengi gözlerini demledim hayalimde. İpek saçlarını, sevdalı gülüşlerini, inci dişlerini demledim. Ne çok severdin yayla yollarında türküler söylemeyi, ellerimi avucunun içine alıp, başını göğsüme dayamayı. Şimdi her gece, insana hayat veren ve yüreğime nakış nakış işleyen sevda sözlerin dolaşıyor kulaklarımda , paylaştığımız ümit dolu tatlı hayalleímiz.

Yılmak yoktu bizim için bu yolda. Ağlamak, sızlanmak yoktu, geriye dönmek hiç yoktu. Zordu, çetindi bizim sevdamız ama her şeye ve çekilen tüm acılara değerdi. Sabır diyordun. Sabrı, ümit etmeyi, sevmeyi, zorluklara karşı direnmeyi de senden öğrenmiştim. Konuşurken insanın yüzüne dosdoğru bakmayı, dürüst ve namuslu bakmayı, merhameti, acımayı, insan gibi düşünmeyi senden öğrenmiştim. Senden öğrenmiştim sevdalara türkü yakmayı...

Şimdi Ren nehrinin kıyısında dalgın bakışlarla dalıp dalıp gidiyorum uzaklara. Gökyüzü masmavi ve saatler yorgun bir su gibi akıp gidiyor gözlerimde.. Ufka, gökmavisinin kızılla birleştiği o ince sıcak ve yumuşak çizgiye bakıyorum. Bir kuş gelip konuyor saçlarıma, yüreğimi ipekten kanatlarına sarıp sana gönderiyorum...

Seni düşünüyorum. Seni düşünmek gökyüzü olmak gibi bir şey bazen, ya da rotası belli olmayan bir gemiye binip, yeni iklimlere yelken açmak gibi. İnsan olmayan bir adada inip, Robinson gibi insansız bir yaşam kurmak istiyorum. Ve o adada bir ömür yalnız seni beklemek istiyorum...

Saatler su gibi akıp gidiyor. Bir gemi yanaşıyor kıyıya, inen yolcuları izliyorum, sen yoksun. “ Kahretsin !”. diyorum.” Ne olur çıkıp gelse, sarılsa boynuma.” Bir gemi uzaklaşıyor limandan. Suların devinimleri akıyor gözlerimde, karışıp gidiyor uzaklara... Seninle suyu pırıl pırıl bir pınarın başında buluşmak, ellerini tutmak, yüreğinin sımsıcak yerinden, menekşe gözlerinden, narçiçeği dudaklarından öpmek, serin nefesini doyasıya içmek ve doyasıya içime çekmek geçiyor içimden... Sonra sarılıp, sımsıkı kucaklamak ve sevinçten havalara uçmak geçiyor ...

Ağladığımda mendil, güldüğümde kahkaha, susadığımda su olmanı, uyuduğumda rüyalarıma girmeni, her sabah alnımdan öperek uyandırmanı istiyorum...

Her gece kuş olup sana doğru uçmak, ardında serin rüzgarlar bırakarak, dağlar, denizler, ormanlar aşıp, bir pınarın başında menekşe gözlerine konmak geçiyor içimden. Dalgın bakışlarından, sevdalı yüreğinden öpmek geçiyor. O an bütün ağaçlar diz çökmeli diyorum, özleminle kanayan yüreğime. Bütün yıldızlar göz kırpmalı mutluluklara. “Allahım bu kadar mutluluk çok.” deyip, ellerimi gökyüzüne kaldırıp ağlamalıyım. Gökler de ağlamalı benimle, bulutlar, ırmaklar, yıldızlar da ağlamalı...

Şunu bilmelisin ki, nerede olursam olayım, hangi iklimde kalırsam kalayım, vakti geldiğinde bir gün mutlaka, yüreğim alıp beni sana getirecektir. Ben buna bütün kalbimle inanıyorum, sen de bütün kalbinle inan. Hiç bir yol bilmesem de, gelmeye kalmasa da mecalim geleceğim inan... Bekle...

Sevgiler büyüttüm

kır çiçeklerinden, güneşin kanını emen

umutlar yeşerttim bahar renginde al yeşil

dağlarda kar erirken ceylanlar emzirdim

melekler uyandırdım her tan ağardığında

toplamak için bütün düş kırıklarını aynalardan

yıldızlarla selam yolladım sana

ve her gece mavi bir kuş tutup avuçlarıma

dudaklara gül ve rüzgar iliştirdim dağların doruklarına

gelmedin.

upuzun köprüler kurdum içimdeki yolculuklara sana kavuşmak için

beyaz günlere uzandım beyaz atlarla, sana getirsinler diye umutlarımı

seninle öpüşürken

beyaz beyaz güvercinler kanat çırpıyordu mavi göklerin burçlarında

bütün ayrılıkların, savaşların, ihanetlerin üzerine bir çizgi çekiyordum

en güzel barış çiçeklerini versin diye dünya

ak alınlı taylar koşarken alnımın çayırlarında

al türkülerle inledim lekesiz sabahlara her bahar

özlemler kanatıp gecelerin sayfalarında

mavi rüzgarların terkisinde sevgiler yolladım sana

çoğaldıkça çoğaldı çılgınlığım

kanımda milyonlarca yıldız tutuştu

alevler içinde parlayan nehirler aktı yüreğime her defasında

her suyun sesine bir damla gözyaşı bıraktım senin için

gül desenli yaylalara bilmedin

bilki sensiz uzak bir dağbaşı ıssızlığıyım

yoksan ürpertilerde tiril tirildir yapraklarım

seni özlemenin korkunç girdabında

göğünü ve yönünü yitirmiş göçmen bir bulut olup

her gece uçurumlara ağlarım

hasret ateşine bürünürken geceler

uzun ayrılıkların dağladığı sevdalarda

korkunç alevler içirdim seni seven yanıma

iç çekmeyi öğrendi bir yanım, acı çekmeyi bir yanım

ve ardından oturup ağladım küskün ırmaklar gibi

karışıp gitti gözyaşlarım çağlayanlara

silmedin

ey kırçıl saçlarımda yıldız tutuşturan

alıp savuran yangınlara yalnızlıklara

hazan bahçelerinde yaralı bir güldür kalbim şimdi

dört mevsim aşkı kanayan

sen ki, yüreğimde demlenen aysın her gece

gözlerimde çiçeklenen aşk

uzun saçlı hasretimsin

geçen bütün mevsimlerde seni bekledim

gelmedin

özlemlerle yaralı bir yağmur bulutuyum şimdi

firari bir hüznün girdabında yitirdim güldesenli sevinçlerimi

bil ki, çağlayan bütün nehirler benim gözlerimdir

benim yüreğimdir ağlayan bütün denizler

su içtiğim bütün pınarlarda seni susarım

seni sorarım geçtiğim bütün yollarda

düştüğüm her uçuruma bir tutam çiçek bırakır gibi

bir tutam kor ve bir demet gözyaşı bıraktım senin için

gelmedin bilmedin silmedin...

Bir gün gökyüzü gülünce ve geçince üşümesi kalbimin

bütün hasretleri yükleyip rüzgarın kanatlarına

yüreğimde taşıdığım sevda aleviyle

upuzun yollardan çıkıp geleceğim sana... Bekle...