Güzel olan hiçbir şey eskimez dedi dostum İncecik bir sızı duydum, sustum
Gözlerimi kapayıp kana kana içtim kelimelerini Eskimiyordu hiç, biliyordum
Senin gözlerimde hiç eskimediğin, eskimeyeceğin gibi

Ben seni bulmak için tüm dünyayı dolaşabilirdim ama sen buldun beni
Bende kaybettiğim beni

Uzansam sana, dokunmak bir şey değil yanmaktan korkuyorum
Korktukça kaçıyorum senden, kaçabildiğim kadar uzağa
Ne kadar uzağa kaçsam o kadar yanı başımda oluyorsun sonra
Ben de kalemimi elime alıp yazıyorum Tükenmez kalemim tükeniyor,
konuşan dilim lal oluyor, anlatamıyorum seni kağıtlara

Yaşam aşk rengine büründükçe dağlar hasrete yükleniyor
Dağlar taşır mı bu yükü bilmem ama ben eziliyorum hasretten
Aşkın tedavisi yok mu?
Acılar çekiyoruz ve tel tel kopuyor hayat ellerimizden Uzanıyorum, tutamıyorum kopan ipleri
Dur ve bak şimdi geçmişe Neredeyiz?
Başta mı, sonda mıyız, yoksa bu sokağın adı aşk çıkmazı mı?

Her bahar bir başlangıç ve her güzel şey umuda yeni bir adım
Hadi çıkalım saklandığımız kuytudan
Sobelendik çoktan Çıkalım ve geçen bahar
gibi umudumuzu uçuralım kendi
gökyüzümüzde bu baharda
İzin verelim martı seslerine,
çekelim içimize çiçek kokularını papatya bahçemizde
Hadi çıkalım saklandığımız kuytudan ve kaçalım bu dünyadan

YoruldukYıprandık
Ama her bahar umut demek hala
Umudum var ama yine de gözlerim yanıyor
Göz pınarlarım kuruyuncaya kadar ağlıyorum
Sonra yüreğimde ebem kuşağı çıkıyor
Her renkte seni görüyorum
Mavi hayallerimizi, sarı bizi ısıtan güneşi çağırıyor aklıma

Tut ki bu bahar da diğer baharlar gibi bitsin
Ne çıkarKaç bahar kaldıysa ömrümde
benim o kadar umudum var