Keşke inanbilsem
keşke güvenebilsem
bende kapılsam bir rüzgara gitsem keşke o rüzgarın peşinden
hani derler ya
YÜREĞİNİN GÖTÜRDÜĞÜ YERE GİT
gitmekten korkmamak gerek
gittim gittim ne oldu...
Bir gönül harap oldu
Gönül mahvoldu
gönül ağlamaz derler
gözyaşı gözden düşer derler
Oysa ki gönül çok ağladı
gönülde yaş kalmadı
gönülde paramparça olmuş bir kalp kaldı
Gene birisi çıkar gönlün karşısına
güvenmekle güvenmemek arasında kalır
kal dese olmaz
git dese hiç olmaz
acı çeker içten içe
ağlamak ister ağlasa duyulur mu acaba sesi
atışı duyuluyor mu ki
üzüntüsü duyulsun
Gönül çok yaralandı
gidemiyor umutların peşinden
Umutların umutsuzluk olup
Hüsran oldu yok oldu
...