$imdi, bir deLinin günLügünden çıkardıgım
sensiz harfLeri soLuyorum duvarLara.
parmak uçLarımda öLüyor yaLnızLık,
bir mumun ardında medet umuyorum a$ka…
eyLüL kokuyor gözLerim parmakLıkLardan ötede.
içimin ürküntüsü hüznüme kaçıyor.
kara gövdeLi adamLar sarıyor dü$Lerimi,
sen diye uyanıyorum kâbusLara…
hayatın istasyonunda infaz ediyorum göLgemi,
seni buLuyorum sararmı$ sayfaLarda.
ömrümün giyotininden süzüLüyor zaman,
sen bende yarada bıçak
sen bende a$ka kaçak…
yüregimin kuytuLarına konakLayan bir harami gibi,
söküp aLıyorsun bende ne varsa.
paramparça eziyorsun içimin her yanını.
bari insaf et de kendine dokunma!
$imdi seni öLdürüyorum a$kın son hecesinde,
ayrıLıktan azatLı gözLerimi seriyorum camLara.
sen ki akıLLara zarar suskunLugunLa;
beni cümLeLerime boguyorsun…
her keLime sana çıkıyor hafızamda,
kaLemime senden kırık dü$Ler sürüyorum.
duvarLara yazıyorum uçurum masaLLarını,
agLayan bir resim çiziyorum aynaLara.
oysa her baktıgımda ‘sen’ tam kar$ımda…
yeni yetme bir dü$ten uyanan en sersem sessizLigimLe bakıyorum.
kendi haLinde bir yara kanıyor, ruhumun sessizLedigi gemiLerden
seni kendime meçhuL bir Liman yapıyorum.
kan rengi bir ak$amda döküyorum, içimin tüm yaraLarını,
sen bende her an birikiyorsun ya,
ben her nefeste ko$uyorum öLümün agzına…
ve sana bir durak kaLa kayboLuyorum.
yokLugunun adresi iz sürüyor ardımda,
en hüzün yerimde yine ‘sen’ varsın.
öksüz bir sevda ugurLuyor seni, bana kuruLmu$ hain bir pusuda!
tüm zamanLar isyana duruyor, bak $imdi trenLer biLe sustu.
dönmemek üzere gidiyor tüm yoLcuLar
ve yoLLara vuruyor sende tüm a$kLar…
sagır gecemde mayın niyetine, damarLarıma dö$eniyorsun.
en ızdırabLı bir dügümde kavu$uyor yüregim.
a$kın közünden miras gözLerin kristaLLe$iyor hafızamda.
beLki de, beLki de yanLı$ bir yerden ba$Lıyoruz a$ka!