Günlerden pazardı. çalışmayacaktım bugün.
Sabah erkenden kalktım. Yapacak bir şey yoktu.
Aklıma sen geldin. Acaba olur muydu?
Sen Almanya da bense İstanbul da.
Atlasam uçağa yanındayım az sonra.
Yaptım be, yaptım bu hovardalığı.
Araba almak için biriktirdiğim paranın
Bir kısmını aldım yanıma. Çıktım yola.
İki haftadır da görüşmemiştik zaten.
Ne telefon, Ne de bir mesaj. Yoktu hiçbir şey .
Ama olsun ben yine de mutluyum.
Çünkü herşey yolunda.
Bu hafta işe de gitmeyeceğim zaten ,
Patrona, hastayım derim olur biter.
Biz seninle bir hafta boyunca
Almayanın sokaklarında ,Çifte kumrular gibi,
Bayram havasında dolaşırız...
Çok şaşıracaksın biliyorum.
Ne işin var burada deyip, atlayacaksın boynuma.
Bekle beni aşkım çıktım bile yola.
Kalbim pır pır atıyor. İçim bir başka oluyor,
Heyecan mı desem bilemiyorum, sanki başka bir şey.
İşte Almanya ve karşımda evinin kapısı,
Çalıyorum şimdi ama evde yoksun galiba,
On dakika oldu, hala çalıyorum kapını, sevgilim neredesin?
Gürültüden yandaki kapıdan biri çıktı.
Bana yanlış anladığım bir şey söyledi,
Dedi ki : Evladım o tatlı güzel kız artık yaşamıyor...
Biliyorum, Almanca’mı geliştirmemi söylemiştin.
Kurslara gittim o güzel hatırın için ama ancak bu kadar.
Aşkım akşam oldu hala eve gelmedin, neredesin.
Telefonunu neden kapattın?
Ne oldu acaba...komşunun söyledikleri doğrumuydu ki!
Ölmüş, olamazsın değil mi ?
Sen ki yemek yerken bile haber verirdin,
Ölürken mi söylemedin....
altınada bunu yazmış
ölüm beni ondan ayıracaksa
canım acımaz Allah cehennemde de yaksa