Konu: Dezenkarnasyon
Tekil Mesaj gösterimi
 
Alt 26 December 2008, 17:33
eLanuR eLanuR isimli Üye şimdilik offline konumundadır
Junior Member
  
Kayıt Tarihi: 1 September 2008
Mesajlar: 0
Standart Dezenkarnasyon
Dezenkarnasyon

Dezenkarnasyon sözcük anlamıyla “etten ayrılma” anlamına gelip ölüm denilen olaya Spiritüalist terminolojide verilen addır; solunum ve kalp atışlarının durmasıyla anlaşılan bu olay Spiritüalizm’de “ruh ile yoğun (fiziksel) beden arasındaki ilişkinin kesin olarak kesilmesi” şeklinde tanımlanır. Fakat buradaki “etten ayrılma” ifadesi vücudun içinden çıkıp gitmek anlamında değil ruhun vücut üzerindeki hakimiyetini durdurması vücudu etki altında tutmayı bırakması anlamında kullanılır; çünkü madde-dışı bir varlık olan ruh için mekanla ilgili olan girmek ve çıkmak fiilleri kullanılamaz. Spiritüalist terminolojideki terimlerle dezenkarnasyon ruhun perisprisini bedenden çekerek konsantrasyonunu spatyuma kaydırmasıdır.
Ölümün spiritüalistlere göre anlamı
Spiritüalist görüşe göre her ölüm aynı zamanda bir doğumdur; çünkü fiziksel bedenini terk etmek spatyumda doğmak demektir. Ruh’un amaç ve etki sahibi şuurlu ve madde-dışı bir varlık olduğunu kabul eden pek çok düşünür deneysel spiritüalistler gibi dünya yaşamını geçici bir rüya ölüm olayını ise rüyanın bitmesiyle uyanma ve ruhun asli vatanına dönüşü olarak yorumlamıştır.
Spiritüalistlere göre dezenkarnasyonun oluşumu
Spiritüalist görüşe göre ölüm aşama aşama gerçekleşen bir olay olup can çekişmesi sırasında insan maddi belirtiler bakımından ölmüş sayılmasa da ruh maddeden kısmen kurtulmuş durumdadır yani spatyuma geçişi başlamış durumdadır. Ruh bu sırada adeta iki alemde yaşıyor gibidir. Bu durum ruh ve beden ilişkisinin gevşediği hipnozdaki üç aşamayı andırır: Ölenin “teşevvüş” adı verilen bocalama hali hipnozdaki telkin aşamasına öldükten sonraki uyuşukluk hali hipnozdaki katalepsi aşamasına spatyumdaki lüsidite hali de hipnozdaki somnambül aşamasına benzer.
İlk aşama
Teşevvüş adı verilen hal şöyle açıklanır: Yeryüzündeki son dakikasını bitiren gözünü derhal öteki alemde açmaz; bir geçiş dönemi geçirir. Bu geçiş aşamasının en belirgin özellikleri dezenkarne olan (bedenini terkeden) varlığın bedenini terk etmiş olduğunu anlayamaması ve maddeye bağlılığını dünyevi alışkanlıklarını (dünyevi düşünme alışkanlığı vs.) terk edememesi yüzünden girmekte olduğu yeni aleme uyum gösterememesidir. Bu bocalama kargaşa haline teşevvüş ve bu aşamaya “kendiliğinden imajinasyon aşaması” adı verilir.
Ölüm hakkında vecizeler
“Ölüm asıl vatanına ulaşmak için ruhun kurtuluşundan başka bir şey değildir.(...) Her beşikte bir mezarın tohumu vardır.” (Platon)
“Hiçbir insan yok olmak için yaratılmamıştır.” (Camille Flammarion)
“Ancak ölümden sonradır ki hakikaten yaşamaya başlarız.” (Çiçero)
“Asil ruhlar için ölüm karanlık bir tutsaklık yaşamının sona ermesidir. Dünyada bütün çabalarını kötü işlerde kullanmış olan ruhlar içinse ölüm bir rahatsızlıktır.” (Plütark)
“Yaşam bir rüyadır ölüm de bir uyanış.” (Voltaire)
“Ölüm bütün servetleri denk kılar. Cenaze töreninin görkemi onları tekrar derecelendirmez.” (Montesquieu)
“Ölmekten ne korkarsın;korkma ebedi varsın.(…) Ölür ise ten ölür;canlar ölesi değil.(...) Kara toprağın altında gül deren elleri gördüm.” (Yunus Emre)
“Can sahrasına vararak tenden ve dünya sıkıntısından kurtuldu. O âlem zerre zerre diridir. Her zerresi nükteden anlar söz söyler (…) Başsız ayaksız seferler eder dişsiz dudaksız şekerler yerdim. Sakinleriyle zahmetsiz zikre beyinsiz fikre dalar onlarla latifeler ederdim. Gözlerim kapalı olarak bir alem görür elsiz avuçsuz güller devşirirdim.” (Mevlana Celaleddin Rumi)
“İnsanlar için gerçek olan dünya yaşamıdır uykudayken yaşanılanlar birer rüyadır spatyumun idrakli ruhları içinse dünya yaşamı bir rüya gibidir." (Allan Kardecspiritizmin kurucusu)
Spatyum



Tanımı [değiştir]Spatyuma tam anlamıyla karşılamasa da çeşitli tradisyonlarda öte-alem olarak ifade edilen ölüm-sonrası ortamın spiritizmdeki ya da deneysel spiritüalizmdeki karşılığı denebilir. Ruhçu anlayışa göre ruhlar madde-dışı varlık olduklarından spatyumda 'perispri'leri ile bulunurlar. Bu bakımdan spiritüalistler spatyumu ruhlar alemi olarak değil ölüm-ötesi alem olarak nitelendirirler.

Ruhçuluğa göre spatyumun maddeleri maddenin bilinen üç halinden (katı sıvı ve gaz) daha farklı hallerde olup bilinen fiziksel maddelere oranla çok daha akıcı çok daha az yoğunlukta ve atomik vibrasyonları çok daha hızlı süptil maddelerdir. Eski Yunan tradisyonunda bu maddeler için aether terimi kullanılmıştır. Bu süptil maddelerin düşünceyle imajinasyon yeteneğiyle şekil alabileceği kabul edilir.


Öleni bekleyen ilk aşama

Ruhçuluğa göre ölen her insan ruhu önce ölmüş olduğunu daha doğrusu fiziksel bedenini terk etmiş olduğunu anlayamaz bir bocalama kargaşa dönemi geçirir. Bu aşamaya spiritler “kendiliğinden imajinasyon” aşaması adını vermişlerdir. İşte ruhçulara göre cennet ve cehennem sembolleriyle simgelenen aslında bu aşamadaki varlığın kendi imajinasyon yeteneğiyle bilmeden kendisinin oluşturduğu huzur verici ya da huzursuz edici sahnelerden ibarettir. Ölüm olayı ile fiziksel bedenini terk etmiş her insan ruhunu spatyumda vicdani bir hesaplaşma bekler. Fakat burada kendi kendisiyle bir hesaplaşma sözkonusudurherhangi bir cezalandırma sözkonusu değildir.


Üst aşama ve ortamlar

Varlığın tekamül düzeyi elverdiği takdirde ulaşabileceği diğer aşamalar sırasıyla "geçiş aşaması" "şuurlu ve idrakli imajinasyon aşaması" ve nihayet tekamül düzeyi çok yüksek ruhlara özgü olan "kozalite aşaması" olarak bilinir. Bu son aşamanın sözkonusu olduğu kozalite planına (ortamına) yükselebilmiş bir varlık üç boyutlu alemdeki olayların neden sonuç zincirini çözebilecek daha doğrusu bu olayların akışındaki neden-sonuç ilişkilerini açıkça görebilecek durumdadır. Fakat klasik spiritüalizmdeki öte-alem anlayışı öte-alem tasarımı kozalite planında son buluryani daha ötedeki bir ortam kavramı klasik spiritüalizmde mevcut değildir. Neo-spiritüalist görüşün getirdiği yeni bir kavram işte bu kozalite planının da ötesinde bulunduğu varsayılan dört boyutlu alem kavramıdır.


Teozofideki öte-alem tasarımı


Teozoflar fiziksel alem ile ruhsal alem arasındaki aracı-süptil alem için spatyum terimini kullanmazlar bu aracı alemi astral mantal kozal plan gibi çeşitli tabakalar halinde düşünürler. Genel teozofik kabule göre fiziksel dünya ile ruhsal alem arasındaki bu derecelenme 7 tabakadan oluşur.
Alıntı ile Cevapla