Şimdi burda değilsin....
ama beni duyuyosun...biliyorum...
kapat gözlerini benim için ve dinle n'olur...
bak yoksun...
bunun anlamını biliyomusun....
yokluğun
yüreğimdeki bu yıldızsız
bu dipsiz karanlık gece...
yokluğun odamın duvarlarına astığım suretlerine bakarken
unuttuğum dalgın gözlerim....
yokluğun yastığımda bıraktığın bu kimsesiz saç telleri...
sırf kalemini değdirdiğin için atmaya kıyamadığım bu kağıtlar...
her an gözümün önünde sakladığım mektupların
peçetelere yazdığın şiirlerin
hediyelerini sardığın paket kağıtların...
sen gidince
hala sen kokuyodur diye üzerime giydiğim
ve derinn derinn
soluduğum giysilerin....
bu yarı deli...
bu hayattan kopuk ruhum...
kapat gözlerini ve bana bak....
ben ne diye varsa gördüğün işte o senin yokluğun....
söyle.!
sana neyi anlatayım...
sabaha karşı çalan telefonumun ucunda
n'olur bana hayattan kötü davranma diyen...sayıklayan..
o kırgın o kendine çarpan sesini mi...!!!