Ben deliyim;
Yorgun ve yalnız kaldırımlara misafirim...
Gecenin gözleri her daim üzerimdedir.
Denizin ortasında küçük bir adayım
yüzme bilmem;
Yüreğimi bir yerde bırakmışım
bıraktığım yerlerden çok uzaklardayım.
Kapıları kapatmışım üstüme
sürgüleri beynime çekmişim.
Ben deliyim
ama çok şey bilirim...
Renkler
ve
zevkler
hiçbir şey ifade etmez benim için...
Sonların başladığı yerden
başlangıçların son bulduğu bir yere gidiyorum.
Kara bir tren gibiyim
bir istasyondan bir istasyona
hep aynı raylar üzerindeyim.
Ben deliyim;
Yağmurun yağması benim için romantik değildir
ben kurşun yağmurlarını bilirim.
Benim güneşim batmaz
dünyam dönmez
ay'ım hep mehtap halindedir
rüzgârlarım hep doğudan eser...
Ezbere bilirim yaşamayı
yaşarken savaşmayı;
Ben deliyim;
Benim mevsimim değişmez
kuşlardan sadece güvercini bilirim
yüreğim kanatlarıyla beraber çarpar.
İnsanlardan sadece çocukları severim
onları da büyüyünce terk ederim.
Ben deliyim;
Benim tanrım yoktur
Allah'ım vardır.
bir çift göze
bir de tek gülüşe taparım. desemde inanmayın ben deliyim
Bağıra bağıra şarkılar söylerim
sessiz sessiz şiirler yazarım.
Bilmediğim yerlerin
tanımadığım kişilerin resimlerini çizerim.
Ben deliyim...
Kendimle sohbet eder
kendi kendime gülerim.
Telefon kulübeleriyle kavga ederim.
Asfaltın siyahında kaybolur
düşüncelere dalarım.
Çıkmaz sokaklarda kendimi arar
bir de üstüne güzel hayaller kurarım.
Sonra hayallerimle beraber suya düşerim.
Ben deliyim;
Çayım sekiz şekerlidir
cigara üstüne cigara yakarım.
Parayı sevmem ama para için çalışırım.
Dört yaşında aşık olduğumu
sonra babamın hiç başımı omuzuna dayamadığını hatırlar
hayal de olsa omuzlarında uykuya dalar
rüyalar görürüm
uyandığımda hiçbirini hatırlamadığım halde...
Ben deliyim;
Güzel bir yaşam benim için anlam taşımaz
kimseye düşman değilim
kimseye de dost olmadım.
Ben kendime bile yabancıyım...
Benim bana söylemediğim düşüncelerim vardır.
Ben deliyim
ben buralara ait değilim.
Dağları sırt sırta vermiş bir ülkem
etrafı surlarla çevrili bir şehrim
saat on ikiden sonra uyanan caddelerimi bilirim.
Ben deliyim...
Çizilmiş sınırları reddetmişim.
Ölüm kurşun olup yağmış üstüme
ben öldürülmüşüm ama ölmemişim.
Duygularım hep sansüre uğramış
bir ....... hayatı gibi yalancıdır gözyaşlarım...
Ufacık bir bakış boğazımı düğümlendiririr.
Neye hüzünlendiğimi bilmeden
hasretin en yoğun halini yaşarım.
İçimden dağıtmak gelir
dağıtamam ya
kendimi dağıtırım.
Gözlerimin siyahı gitgide koyulaşır
tüm insanlarınki kankırmızılaşır.
Bakamam kimsenin yüzüne
sevgiye muhtaç bir yavruya döner yüreğim...
Kalbim titrer
haykırırım ama duyuramam sesimi...
Yine de sardığım tütünde
yaktığım cigarada bulurum mutluluğu...
Ben deliyim
ağlamamaya yemin etmiş gözlerim...
Sonu dramla biten bir hatıra
üç bölümlük bir komedi dizisiyim.
Çoğu zaman çorbama kinimi doğrar
öfkemi kaşıklarım.
Zehir kokan bir gül biter dudaklarımın arasından
sonra bir bidon gökkuşağına döküp yakarım gülü
külüyle birlikte zamana savrulurum.
Ben deliyim
geceyi ikiye böler
sonra hayatın adını yalan koyarım...
Ben deliyim
ben yüreklerde ünlem!
kafalarda soru işaretiyim?
Ben deliyim
bağrı taşlarla dolu bir toprak parçasıyım.
Bir uçtan bir uca kurumuşum.
Karınca yuvaları ve ayak izleriyle süslüdür tenim...
Kar yağar üşürüm
güneş olur kavrulurum.
Kimisi tükürür
kimisi öper ya;
tükürene mezar
öpene lalezâr olurum.
Ben deliyim...
Mutluluğu uzaktan seyrederken cebimde küçük umutlar biriktirir
gözlerimi kapının eşiğine dikerim.
İşte o zaman hayat acı kahve tadı verir
hep içime atarım ama
kendimi içine atacak bir yer bulamam...
Anlamayana az gelirim
anlayana çok...
Ne yarınlar birşey bekler benden
ne de ben yarınlardan...
Dedim ya
ben deliyim...
Ağlamamaya yemin etmiş gözlerim...