Soysuz bir düşten
sinsi gülüşlerden dem vurur
asası kahır ağacından budanan ömrüm.
Düş müyüm ben?
Hiç mi bakamadın acıya bulanmış yazgıma?
Hiç mi görmedin alnımdaki derin yazıyı?...
Anne!


Daha kaç zaman var küçük kızının başı dik olmasına?
Neyin bedeli bu?
Yasak elmayı yerken soyum
kaşık sokmam mı imtihanın aşına….


Büyüdüm anne!
Gerdekteki gelin heyecanıyla açtım yüzünü duvağımın.
Meğer acıyla kertilmiş beşiğim .
O bana döndüben yar/a
Yakıştıramadım yanıma…


Bir tek göz bile fark etmedi alelade duruşumu..
Sen bilseydin susmazdın değil mi?
Çıkar şu üzerindeki delik deşik acıyı
Şatafatlı
kem gözleri imrendiren mutluluğu giy derdin üzerine .
Bilirim söylerdin
Bilseydin…


Vurdumduymazlık değil üzerine takındığın hal
Bilirim anne.
Değil acıma sağır etmen kulaklarını.
Dersimi aldım
Şimdi sıra öğrettiklerini yaşamakta.
Kara geceleri omzumda
Gözyaşını başıma takacağım al yazmanın gizlendiği küflü sandıkta taşımanın vakti.
Sana kızamam ki
Senden öğrendim sırrımı kendimden bile gizlemeyi…


Sitemim var sızım’a tıkadığın kulaklarına
Öğretemediklerine sitemim var anne!
Gidebilmeyi
korkak bir ruh ile insanlara cesareti öğütlemeyi
aşktan fersah fersah kaçan bir yüreği
neden öğretemedin?
Sitemim var sana…


Tut elimden .
Döndür yolun yarısı bile değilken çocukluğuma.
Soluk nefes almak değil miydi?
Neden sicim acısı vuruyor genzime?
Yaşarken öldü(rüldü)ğümü inkar etmiyor bakışların
Sende bırak anne!


Kaç kabir açtım tırnaklarımla ben
Lal olmuş gece şahit.
Gasil hanede kirlerden arındırdığım ruhumu kaç kez defnettim.
Sorgu melekleri gelecekken yanıma uyandırdın beni.
Neden anne?


Bırak yakasını gençliğimin
Gel hadi benimle.
Yükümü hafifletir sütünün helalliği.
“nasıl bilirdiniz”e heybetli bir gözyaşı
“bak annesi “ sözlerine yakışan tanıdık bir sancı.
Kim bilir
adıma yakışmayan mermer bir de mezar taşı…


göm beni anne!


Şehrime
Kirime
Anneliğine göm beni…