Gidiyorsun.
Giderken
Yıldızlar düşüyor saçlarına.
Sesi kısılmış bir rüzgar gibiyim.
Konuşuyorum duymuyorsun.
Akıyorsun gözlerimden.
Durduramıyorum akışını.
Bentler kuruyorum hücrelerimden.
Yıkıp geçiyorsun yüreğimi.

Yıkık bedenimi toparlarken
İçimi gidişinle kanatıyorum.
Kan revan içindeki yüreğimi
Kurak toprağa siliyorum.
Ve yağmura susayan toprak
Yalnızlığımı içiyor tozlu dudaklarıyla.

Gidiyorsun
Umutlarım tozlu raflara kaldırılıyor.
Düşleri çalınmış bir yürek gibi ağlıyorum.
Bulutlardan yağmurları sağarken
Islak göz pınarlarımı
Taşların yüreklerinde kuruluyorum.

Kayboluyorum karanlıklarında.
Gitme desem de gideceksin.
Hadi vur yüreğime gözyaşlarınla.
Perdelerini kapat gözlerime.
Yak onca yaşanmışlıkları.
Yüreğimden gitmeden
Hadi vur yalnızlığını..
Ben her kuşluk vakti
Ayrılığınla yıkarım
Kan çanağı olmuş gözlerimi.
Her gece anılarınla yakarım
Sensizlikte üşüyen yüreğimi.


Hadi durma ayazlarda.
Gidişinle yüreğimi yakmışken
Acılarınla inatlaşan
Bedenimi yalnızlığınla yıkmışken
Durma üşüyorum içten ice.
Gidişinle ört sessizliğimi.

Durma koş yıldızsız gecelere.
Ölmemi bekleme sensizlikte.
Yıldızlar şahidimdir.
Sen yaşarken varlığında.
Ben; yokluğunda
Seni nefesim diye soluyacağım
Yalnızlığını emen dudaklarımla...