Gelirsen pırıl pırıl bakışlarınla gelmelisin
ve
mutluluğu asmalısın sol omzuna
Bakışlarına kan dökmemelisin
kinden
nefretten
her tür tuzaktan arınarak çıkmalısın yola.
Hayatı taşıyacak kadar yürekli olmalı küçük parmakların
avuçlarının içiyse her dem ıslak olmalı.

Gelirsen gözlerini getirmelisin
içlerinde bakmaya doyamayacağım umut dolu
gözbebeklerini de almalısın yanına.
Bir ceylanı bile kıskandıracak o nefis yürüyüşünle gelmelisin bana.

Yürek titreten gülüşlerini de almalısın yanına ve akmalısın yüreğime
daha ilk merhaba demek için hazırlık yaptığım anda.

Ardında bıraktığın sözcüklerin tümünü silerek hafızandan
o öpmeye kıyamadığım dudaklarınla gelmelisin.

Güneşi getirmelisin gelirken
karanlıkların üzerine çullanmalıyız seninle ve içimize gömmeliyiz
karanlığı.
Hayatla başa çıkabilecek kadar serten küçük kırılmada parçalanacak kadar

yumuşak bir yürekle gelmelisin bana gelirsen.
Minicik öykülerinle gelmelisin
bir kedi kadar sessiz
bir kaplan kadar yırtıcı olmalısın yola çıktığın andan itibaren.

Seni dinleme zevkini de getirmelisin bana
dudaklarından dökülen her sözcüğü içmeliyim kana kana.

Fesleğen kokulu saçlarınla gel
gelirsen ve içinden topladığın çiçeklerini ver bana.

Yüreğinden sessizce süzülen nehirlerini getir bana
utangaçlıklarını sokulganlıklarını
çılgınlıklarını da yanına yoldaş yaparak.
Ama neyse sen bana aldırma.
Unut yukarıda istediklerimin tümünü.
“Gelirsen Sadece Kendini Getir Bana …”