Bir hayatın tozlu sayfaları içimi acıtan.
Ceplerimde kırık gece masalları duruyor
Öksüzlüğümü avutuyor sonbahar.
Ne yana baksam sen oluyorum
Parmaklarımı kanatıyor kirli duvarlar.
Kuşlar yuvalarından terk ediyor beni
Bir sarsıntı geçiriyor yüreğimsen şiddetinde...


Ellerime kar diye yokluğun yağıyor
Aşk sorgusunda yüreğim can çekişiyor.
Yüzümde sensizliğin izleri
Ayaklarımın altında bir yığın cam kırığı...


İçimden sökülen her kelime
tekrar dönüp içime batıyor.
Ve her seferinde sana isabet ediyor.
Bir zindan karanlığı şimdi gecelerim
Duvarlara sinmiş gözlerinin rengi...
Saatleri infaza çekiyor gelmeyişin
Yavaş yavaş gidiyor benden hayat;
Damarlarımdan çekiliyor içimdeki sen !
Bense düşüyorum hiçlik ötesi bir hayata
Kanıyorum sana
sende aşkı buluyorum
Hem de ayrılığa çarpa çarpa...


Suskunlukta sesler daha çok acıtıyormuş
Bu yüzden senden harf harf kaçışım.
Yalnızlığıma esir düşüyorsun
Bense kayboluyorum cümlelerinde.
Ve susuyorum sana
avaz avaz susuyorum...
Sende birikiyor içimin tüm sökülenleri
Ben dipsiz bir kuyu oluyorum.
Biriktiriyorum her harfimde seni...


Şimdi yokluğa düşüyor zaman
Ben bir adımda düşüyorum senden.
Kuytularıma sokulma
bırak bana uçurumlarımı
Kalemimden azat et beni
Herkes konuştuğunu yazar
bense sustuklarımı...!!!!