Sen...


Nedensiz niçinsiz bir tebessümsün sen
Acıya ram olmuş dudaklarımın
Zemheriye inadı
İmanı yüreğimin duasız yeminsiz
Saçlarından salının bahar
Ellerime düştü
Titredi yüreğimin çocuk yüzü
Sıcağına küstü
Şimdi bir uzak diyardasın
Sanıyorumki buradasın
Uzandıkça sana boşluk gibi derin
Sonsuz kadar ürkütücü oluyor yokluğun
Hangi şarkıya vursam şu yüreği?
Hangi viran meyhanehangi dem hangi saki
Döndürür nefesin gibi başımı?

Az önce gitmişliğin üşüyor parmak uçlarımda
Başladığım tüm cümlelerin sonu senle bitiyor
Çıktığım yollar hep sana
Ayaklarım ezberlemiş evinin sessiz yolunu
Bilindik bir koku durur saçlarımda
Şimdi
Çıksam bu hücreden koşsam koşsam
Soluksuz kalsam sana varsam
Yüreğine dalsam
Yüreğinde yokluğun gibi yok olsam
Salma beni sıcağından
Öteler soğuk üşüyorum
Üşüyor ölülerim karlar altında
Konuşma beni duymasın bu istanbul denen kahpe
Seni nice sevdiğimi
Dile düşmeden bu esrik sevda
Yaşayalım sen beni ben seni

Şimdi
Çıksam bu hücreden koşsam koşsam
Martı kanadında aç bir çocuk olsam
Beslesen büyütsen beni gözlerinin derininde
Orada yok olsam yok olsam yok olsam
Kimse bilmese nerede yittiğimi...