Kuruyorum soframı ayışığı vurmuş ihanetinin yüzüne
Kayıp ilanı asılı gamzelerinin gizinde..
Göğsümde ise ay vurgunu bir esaret
Nefessiz kalmış seni özlemlerim..
Nefretsiz ...
Soğuk bir yalnızlık kurşunuyla..


Sıradışı gecmisler ve kokulu ümitlerle dolu
Karanlıgın yüzü vurmus yanılgılarıma..
Yarına gitmeyeceğim
Düşlerimi kaybettim hüznün ay ışığında
Vakit artık kızıl hüzün..
Kurgulanmaya sığmaz hayaller
Yüreğim bu kederli yolculuğun en mahzun istasyonunda..


Ne bir isyan ne bir dilek
Yalnız bir yas sensizliğe; gözlerimin icinde
Bütün kimsesiz kelimelerin ortasında yaralarımla tek başımayım
Yüzlerce sesin yankısı geçiyor çığlık çığlığa yüreğimden..
Soruyorum duvarlara seni anlamsız ifadelerle...


Açıyorum kapıyı sessizce duymayan kulaklarla
Bakıyorum mukadder yalnızlığa kapanan gözlerle..
Sezlenişler yüklü hayalerimin kanatlarındaki yüreğim
Yağmur hüzünlerinden intikam alma gücüm kalmadı..
Ama düşlerim hala Şiir; gümüş-mavi çizgili...