Hecelere bölsem de seni içimden söküp
Atamıyorum ki!
Adın bölünüyor ama aşk çarpıyor beni...
Zoraki bir tebessümün ardından tatlı bir
Sohbet ve anason kokusunun
Sarhoşluğuyla başlamıştı her şey...

Yanmıştık yakmıştık...
Bir kış günü içimizi umutla ve tutkuyla
Sıcak tutmayı başarmıştık...
Sonra dört koca sene geçti...
Ayna olduk birbirimize...
Ağladık yalvardık bağımlı olduk
Ayıldık...
Sebebini bilmediğimiz acıların tüm hırsını
Zamanla birbirimizden aldık...

Adın aşktı senin biliyordum...
Önce başımı döndüren sonra hayallere
Sürükleyen...
Zaten ilk görüşümde sürmüştüm umutlarımı
Tılsımlı gülüşüne...

Sen benim yanımda kendin gibi kalabilirken
Ben de senin yanında kendim olabildim...
Birbirimize gösterdik maskeleri çıkmış
Halimizi...
Sırlar paylaştık sır gibi adı mühürlü bir
Duygu yaşadık...

Biliyorum bitmeyecek bendeki bu aşk.
Biliyorum sönmeyecek sendeki aşk...
Aramıza ne girerse girsin
Düştüğümüzde karanlık kuyulara
Yine el uzatacağız yardım edeceğiz
Birbirimize içimizdeki tutkuyla...

Ne sen çıkarabileceksin beni tam anlamıyla
Hayatından
Ne de ben seni sileceğim aklımdan ve
Ruhumdan...
Ne sen maskenin yırtılan köşesini başkasına
Gösterebileceksin
Ne de ben...

O halde;
Yine acıyla yine aşkla yine tutkuyla ve
Yine şefkatle
Bir gün tekrar sarılacağız yırtılan
Maskemizden sıyrılmak için birbirimize...