Zaman ne ki zaman kim ki

Yağan yağmurla akan göz yaşımda gördüm seni

sevincimle birlesen yeşilim oldun

ben bir yapraksız ağaçken

o karanlık sahnelerde

fosforlu ışıkların altında

seninle parıldadığım bir zaman

sen benim sonbaharım

bense tipiyle yağan kar

seninle çocuk

seninle genç

seninle yaşlı gibi

seninle ayni yasta zaman olduk

ilk baharın seher vaktiyle güneşi saatlerle karşılayan

uyanmayı kaçıran bir ikili

en çok da uyumadan asude bir bahar

biz ikimiz birer deli

pencerelerde beklerken seni

en güzel seyirim olurdun

bahçedeki kuşlarda dostum

birde bana yalnız kalırsın diyordun

sert bir tavırlaukala aşkım

unuttun mu sana bakarken dilsiz neler söylediğimi

göz yaşların nedendir diye sorduğun zaman

kim bilir ben bile habersizdim gelecek ayrılıklardan

aslında ayrılık tam o an yüceliyordu

susuşların kirlendiği yerde!