Aşamayacağım bir sevda sancısına dönüştü hislerim… Oysa, nicedir gönlümün kapısına açılmaz kilitler vurmuştu duygularım… Şimdiye kadar vefasızlıklara düşman hislerimle yaşadım. Sihrini asla çözemediğim bir vuslatın beklentisi içindeydi kalbim…
O gün, ömrüme mutlaka doğacak, el değmedik bir şafağın sabırla beklentisi içinde oluşumun, en parlak muştusuydun sen… Ruhumun derinliklerinden doğup, bir daha batmayacak o şafağa adamıştım kendimi…
Tek çiçekle bahar gelsin istiyordum gönlümde… O çiçek hiçbir zaman egzotiklik ürpertilerini taşımamalıydı hislerimde… Gönül topraklarım olmalıydı onun asıl vatanı.
Bütün çiçeklerin, renklerin güzelliklerini, kokularını ve özelliklerini üzerinde taşıyacak, iklimleri barındıran, dünyamı bakışlarıyla kuşatan, güneşim, ayım, yıldızlarım, havam ve suyum, toprağım olan, bir tebessümünde yüreğimi yatıştıran diğer parçamı arıyordum. O sendin…
Yokluğunda her şey olumsuz… Bir efsunlu bakışın destanını yazan yüreğim, silinmeyecek gibi kazıdı ismini beynime… Bu aşk olmalı… Gönlümün aşılmaz duvarlarla örülen mahzenlerini delen, o emsalsiz bakışlarının tutsağıyım artık… Hayatımın manasını bulduğumu fısıldayan yüreğim, seni arzulamakta… Ömrün yollarını birlikte yürümek, acıları, sevinçleri ve sevdaları benimle birlikte yaşamak ister misin?...
Dilersen cevapsız kalabilir satırlarım… Yüreğini okumak için duygularının satırlara dökülmesini istemem… “YOK” diyorsan, hüzünle ama saygıyla karşılarım kararını. İstemiyorsan tek kelime bile olsa bu satırların altına eklemeni arzularım. “YOK” desen bile o en kısa kelimeyi yazmalısın en azından. Yüreğine kazımaya gücüm yetmemişse sevdalarımı, bir kâğıt üzerinde iz bırakan, en azından senin şekillendirdiğin harfleri hatıra olarak saklamak isterim Canısı