|
8 January 2009, 18:32
|
|
|
Yağmur yağınca yolda yürümek...
Yağmur yağınca yolda yürümek...
İnsana gerçekten huzur verir.
Damlalar bir yere kadar düşmeye çalışır ama başaramazlar.
Bir yere kadar...
Bir de yağmur yağarken yürüyen insan olmak var.
Yağmur yağınca sadece gözlerini kapayan, ıslanmaktan korkmayan bir kuş gibi sakince ve sessizce duran bir insan.
Şemsiyesi evdeki raflarda duran insan.
Yaşadığı acıları unutan insan.
Yağmur yağarken doğanın kokusunu içinde hisseden insan.
Çocukluğa dönüp yağmurla yarış yapan insan.
Sevdiğini yağmurda tanıyıp düşen kitaplarını ona veren insan.
Olmayan hayallerini yağmur gibi atan insan.
Gençken olup üniversite kitaplarıyla başını koruyan insan.
Ellerindeki yağmur damlalarının gitmesini izleyen insan.
Yağmurdan sonra toprak kokusunu içine sindiren insan.
Doğanın tekrar canlaşını izleyen insan.
Güneşle yağınca yağmur, gökkuşağını gören insan.
Çocukluğundaki gibi gökkuşağının sonuna doğru sevgiyle yaklaşan insan.
Olmak vardı...
|