Resmini çizdim ben umutlarıma
Gökyüzünden kağıt yaptım, yollar kalemim oldu
Renklerimi gökkuşağından aldım her yağmur sonrasında
Çizgilerimi sildi yağmurlar
Renkler kaldı elimde avucumda
Kalakaldım resimsiz bir başıma
Kırmızı da yandım alev alev yangınınla
Mavide doldu taştı göz pınarlarım ummanlarca
Sarı ışığım oldu belki de karanlık yarınlarıma
Yeşile daldım dermansız kalınca
Umutlarıma yol gösterdi her sıkıştığımda
Sıkılmıştık artık beklemekten
Resmini çizmeye soyundum yeniden
İstemedim yağmurları; ıslatıp silmesin çizgilerimi
Rüzgara göğüs gerdim tüm gücümle
Dağıtmasın resmimizi diye
Ve başardım çizdim seni karakalemle
Geçtim karşısına baktım öylece
Eksik gibiydi birşeyler
Yağmursuz renk verememişim resmime
Gökkuşağına ulaşamadım uğraşsam da nafile
Rüzgar esmedi resmimin üzerinde
Ne bir perspektif vardı ne de bir gölge
Tatsız ve yavan
Yakışmadı bu resim senin güzelliğine
Çizgileri çok silikti dağılıverecekmişcesine
Renksiz ve soluktu
Tebessüm fakiri bir portre
Olmadı beceremedim renk veremedim siyah düşlerime
Beceremedim be
Renklerimi de kaybetmişim sayende
Siyaha dost olmuşum
Meğer düşmanımmış pembe
Yılmayacağım devam edeceğim denemeye
Elbet birgün toplarım tüm renkleri sevda paletinde...