ölümü de çok görmezsen...


Sana ayrılık ne tatlı,ne hoş desem
Sensizliğe hasret bir sessizlik hakim burada şimdi
Seni sevmenin verdiği acı bile yetiyor seni bir daha sevmeye
Sensiz gecen her anımı hasretine ekledikçe
İnan ayrılık o kadar tatlı,o kadar hoş ki
Sen olsaydın,belki bu kadar guzel olmazdı hayat.
Yanımda olsan sevemezdim seni bu kadar
Ama sen yoksun...
Ve hayat o kadar tatlı ki sensiz
Hayat sensiz cok sessiz...


Ama...
Seni sensiz sevmek bile yetiyor bana.
Hiç gelme,seni görmeyeyim.
Hıh...İnanmayacaksın belkide ama
Ben zaten seni görmeden sevdim.
Belkide bu yuzden seni görmek istemeyişim.
Bu yuzden belkide sana olan hasretim.
Bırak gelme sakın,görmeyeyim seni hiç.
Görmeden sevdi desinler,deli desinler bana.
Ama bilemez,anlayamaz seni seviyorum demeyen dudaklar.
Kavrayamaz hiç görmeden sevmeyenler ben gibi
Güler geçer deli der bana aşkına deli olmayanlar

Sakın aldanma sen söylenenlere
Ayrılayım deme bir yere sakın
Hele bana hiç gelme ,görmeyeyim seni ben
Sana olan ayrılığım öyle tatlı,öyle hoş ki
Çünkü seni görmeden sevdim ben
Ve görmeyecegim hiç belki de
Bir gün gelecek evleneceksin
Kıskandıgım ama ayrılığını sevdiğim bir hayatın olacak
Ve çocukların...
Her görüşümde onları bir hançer saplanacak belkide
Ve seni her göremeyişimde bir sızı kaplayacak içimi ama
Yine de istemem.
Görmeyeyim seni ben
Ben seni görmeden sevdim
Ve sensizlik inan o kadar tatlı,o kadar hoş ki
Görmek mi ?
Belki ölümden sonra
Belki...
Eger ölümü de cok görmessen bana.
Belki...