Yaşamaya çalıştığım şu hayatta en güzel günlerim seninle geçti..Yüzüm ilk kez seninle güldü...İnanır mısın çektiğim bütün herşey, bıktığım bu hayat seninle yeniden doğdu...
Bu yürek bir gülüşe hasret yaşar oldu..
Aklımda yine sorular sıra oldu.
Bu yürek seninle mi yaşar oldu?
Sensiz bu hayat bir yokoluşmuydu?
Seninle mi güldüm ilk defa?
Seninle mi bittim ilk defa?
Evet..!
Geldin yüreğim seninle yaşadı.Gittin yokoluşum başladı.Güldün, güldüm ilk defa..Gittin, bende bittim son defa..
Yüzümde ve gönlümde bir bitmişlik ifadesi var.
Bana inat hala gülüyor musun ya?
Bu mu hayat?
O kadar karmaşığımki be hayat kördüğüm yaptım seni..Ne ben çözebildim seni, ne de sen çözdün kendini...
Sus diyorum sana!
Sus..!!
Konuştukça karışıyorsun...Kördüğüm oluyorsun..Sonra ben bile çözemiyorum seni..
Ama en az bende senin kadar karmaşığım..
Bende senin kadar kördüğümüm...
En az senin kadar hazırım sonsuzluğa..
İşte bu yüzden..
''Bir yanım suskun..Ölüm diyor..''
Bir yanım şenlik..Hala sen diyor...
Hala bu kördüğümün içinde seni hayal ediyor...
Hayat bu gönül senden bir tebessüm bekliyor...