Bu gidişle kesin sağır olcam, kulaklarım ağrımayısa başladı...
Ama duramıyorum,.. Kendimi bırakmam,içmeden, hissetmeden, sarhoş olmam, kopmam(!) bir şekilde bırakmam gerek kendimi...
Ama nasıl, neden, nereye...
Bilmiyorum...
Yine yağmur istiyorum, boşlukta bağıra bağıra şarkı söylemek, ellerimi havaya kaldırıp, orada olduğuma umursamayısan yağmur tanelerini hissederek, bağırmak avazım çıktığı kadar bağırarak şarkı söylemek istiyorum...
Bir bilet istiyorum, sadece gidiş olsun, bilet istiyorum tek kişilik olsun... Şebnem ne güzel anlatmış...
Neden insan böyle, neden geçmişten kurtulmak, daha da geçmişe ulaşmak için kaçmak, gitmek ister...
"Ne bileyim ben!!" diye avazım çıktığı kadar haykırsam biraz malca olacak sanırım.. Nede olsa sınıftayım..
Susun yaa! Sessiz olun, herkes sussun! Tüm sesler, rüzgar, yapraklar bile fısıldaşmayısı bıraksın... Ben sadece onun sesini istiyorum, sadece o konuşsun.. Kendisi gelmez ama silüeti, kokusu yada hayali oda yeter bana...
Binerim görünürde tek kişilik biletimle trenime ve giderim onun hayaliyle..
yaşamayısa...
hayattan zevk almayısa...
Ne zevk ama kaç, sadece kaç! Bir yıldır kaçıyorsun be adam! Duvar yada çıkmaz sokakta mı yok...
Ama gerek yok ki... Kovalayan yok...
Sanırım düşünmemek lazım, düşünmeden hareket etmek, trene binmek için düşünmemek, binmek ve sadece soğuktan buğulanmış camıyla karanlık trenden dışarıyı izlemek lazım...
Ama düşünmeden, hayal etmeden, hayallerle yaşamadan, yanındaki yolcuya selam vererek...
Devam etmek lazım hayata..
Yağmurlu bir gece..

__________________