Umud bir oyku adi, basinda onde gider,
Bir ayrim olur sonra, yarasi dunde gider.

Bolusur yasanmislar yasanmakta olani,
Anilarla umular barisik yonde gider.

Bir gun, bir an, bir yerde bir donemec belirir,
Dengesini yitirir gecelerle gunduzler.

Yalanlara donusur korkular icin-icin,
Sicakligini keser duygular, dusunceler.

Tukenen sevilerin aliskanliklarinda,
Gittikce donuklasan isiklar yanip soner.

Karanligi emzirir yigin-yigin golgeler,
Can atesi soluk goz-bebeklerine tuner.

Bir sure kanat carpar artik yorulmus bir kus,
Inisinin kararan havalarindan duser.