Kayalık dağların eteğinde yaşayan marmotların, bir düşman tehlikesi karşısında hayret verici bir alarm sistemleri var.
Marmotlar, arkadaş canlısı hayvanlardır. Bu yüzden bir düzine, hatta daha kalabalık marmotlar, daima aynı yelerde gezinir. Genellikle çiçek, ot ve lezzetli bitkiler yiyerek, devamlı faaliyet içinde, mesut bir hayat sürerler. Dıştan gelecek bir tehlikeden de haberleri olmaz. Gökyüzünde beliren bir kartalın, marmot kolonisine dalarak, bir tanesini kapıp yemesi mümkün. Ayı, porsuk gibi amansız düşmanları da her an saldırabilir. O halde kendilerini nasıl korurlar?
İçlerinden biri, yüksek bir tepeye çıkıp tüner. Ve etrafı gözetlemeye başlar. Korkunç düşmanları kartallar veya diğerleri belirdi mi, etrafı çınlatan bir ikâz ıslığı çalar! Bunu duyan marmotlar da derhal kaçar. Dağ eteklerinde kazdıkları deliklere sığınırlar. Kartallar gittikten sonra nöbetçi, bir başka ıslıkla, tehlike kalmadı işaretini verir. Onlar da karınlarını doyurmak için meşguliyetlerine döner.
Marmotun keskin ıslığı, hayvanın gırtlağından çıkar. Islık çalarken ne ağzı açılır, ne de dudağı oynar. Onların, tehlikeyi haber veren bu acı feryatları, 3 kilometre uzaklıktaki mesafeden işitilebilir. Hiç bir kara hayvanının sesi, marmotların ıslığı gibi, bu kadar uzaklığa erişemez.

__________________
ßen Ya$arIm Ya$anmI$ duyguLarImLa OrtaSında böLünmü$ UykuLarımLa Sen beni Dü$unme tOparLanIrım güLe güLe Git Sen SaygıLarımLa