Bir zaman lale de sendin bize, peymane de sen,
Bağda ırmaktın akan, bahçede rüzgardın sen.

Göl sanırdık ne zaman dalsak ela gözlerine,
Seyrederdik seni günlerce gülistan yerine.

Saçlarındaydı bütün tılsımı binbir gecenin
Seher alnında, şafaklar gülüşündeydi senin.

Aramazdık gece mehtabı yüzün parlarken
Bir uzak yıldıza benzerdi güneş sen varken.

Ezeli şi`rini yazdıkça tabitta bahar,
Düşünürdük ki tabiatta olan, sende de var!

Ve bilirdik ki tabiat, süzerek cevherini,
Toplamış sende açık , gizli güzelliklerini

Daha kuvvetli görürdük seni hilkatten de,
Onda kaybettiğimiz sırrı arardık sende..

O zaman sende bulurken biz ömür menbaını,
Ansızın sardı adem rengi o cennet bağını.

Her geçen yıl o güzellikleri senden çalarak,
Serpiyor yerlere bir gül gibi yaprak yaprak.


Seni hasbahçeler üstünde görürken daha dün,
Bizi hayran ediyor saksıda bir gonca bugün.

Şehriyar olsa da yalnız gidiyor kabre giden :
Dönüyor gözlerimiz aleme, sensiz, yeniden...

FARUK NAFİZ ÇAMLIBEL

__________________
SALAĞIN TEKİ