MERENGUE : Halk öyküsüne göre Merengue, Dominik’de çok önemli bir konuğun onuruna verilen bir şölen sırasında (Fiesta), önemli konuk dans eden insanlar arasına katılıp dans etmek ister. Ancak katı, eğilmez, bükülmez bir bacak sahibi olan şeref konuğu ancak müziğin ritmine uyarak yürüyebilir. Halk söylencesine göre Merengue böyle doğar.
Merengue, Cibao çevresinde (1850’lerde) oldukça yaygın bir şekilde özellikle de kırsal kesim insanlarının eğlencelerinde temel dans ve temel eğlence öğesi haline gelmiş ve buradan da tüm çevresine yayılmıştır. Ancak bu durum şehirler ve şehirlerdeki salonlar için böyle değildi. Uzunca bir süre bu dans şehirlerde yaşayan insanlarca kabul görmemiş bir köylü dansı olarak büyük bir titizlikle şehir yaşamından uzak tutulmuştur. Ancak daha sonraları Trujillo hanedanı diktatörlüğü döneminde stratejik nedenlerden dolayı kentlere de yerleşebilmiştir. Tarihe (her zaman olduğu gibi) gaddar bir diktatör olarak adını yazdırmış olan diktatör Trujillo, kendinin ve kurduğu siyasal nizamın propagandası için Merengue’yi kullanması gerektiği cinliğine müracaat etmiştir nitekim… Böylelikle merengue’yi kentlerde de yaygınlaştırmıştır. Bunun için özel olarak radyo istasyonları kurdurmuş, plak endüstrisi geliştirmiş ve merengue’yi “Dominik’in ulusal kültürünün temel taşı” ilan etmiştir. Bu rejim 1961’de yıkıldıktan sonra merengue, üzerine çöken bu aşağılık politik yükten kurtulmuştur. Böylece bu dans (ve müzik), kendi asıl köklerine tekrar geri dönerek “halkın ifade biçimi” özelliğine tekrar kavuşmuştur.
Merengue, bu tarihten itibaren diğer Karibik ahalisine de özgür ve eşit bir ortak ifade tarzı olarak yayılmıştır. Merengue, bu tarihten itibaren tüm dünyada tanınma ve sevilme fırsatı bulabilmiş ve özellikle de sadece kadınlardan oluşan dünya çapında takdir gören “La Chican” grubu bu konuda çok önemli bir misyon üstlenmiştir. Bu dansın ve müziğinin meraklılarının Merengue'nin son 40 yıl içinde müthiş bir gelişme gösterdiğini belirler.
Dominikli dans bilimciler (müzik bilimcilerle birlikte) Merengue'nin daha basitçe kavranılması için merengueyi iki temel tipe ayırırlar:
a) Geleneksel
b) Kentsel
a) GELENEKSEL MERENGUE : Geleneksel merengue’nin kökeni köylülükten gıdasını alır ve müziği üç veya dört müzisyenle icra edilir. Böyle bir topluluk “Perico Ripiao” olarak adlandırılır. Müziğe eşlik eden sözler genellikle diyalektiktir. “Perico Ripiao” topluluğu merengue müziğini deniz kenarında icra eder ve dans da burada, genellikle de kum üzerinde (ne güzel!) yapılır…
b) KENTSEL MERENGUE : Öncelikle diktatörün manipülasyonu için düşünülmüş, aynı zamanda “plak endüstrisi”ne de hizmet vermesi için yani “maksimum kar” hesapları üzerinde yeşillendi. Gece kulüplerinde (şimdilerde buna “klap” deniliyor) diskolarda çok geniş bir enstrüman paletiyle icra edilir. Ancak bu tarzın müziğindeki sözler, kentsel yaşamın tüm yozlaşmalara çok elverişli olmasına rağmen yinede yoksulluk ve politik istismarların eleştirisi üzerinedir ağırlıkla… Ancak arabesk konular da, elbette işin dışında kalamaz. Aşk hüsranları, sevilen veya hayran olunan kadının “kahpece tutumları” ve “sadakatsizliği” yanık sesli icracılar tarafından “haykırılır”. Bu merengue tarzı, sol bacak ağırlıklı bir danstır. Burada karmaşık adımlar ve zıplama yoktur. Bu dansın ağırlık noktası kalçalarda yatar. Koordinasyon ise çok önemlidir.