Sene 1968
Kalamış’ta yine sakin bir gün
Güneş aynı yerden batmak üzere
Kimi oturuyor, kimi kalkmak üzere
Kendimizle küstük barıştık
Bazı şeylere çok zor alıştık
Ergenliklerimiz vardı geçti
Çoğumuz çoluk çocuğa karıştık

Güneş aynı yerden batmak üzere
Kimi oturuyor, kimi kalkmak üzere

Sen ben ve diğerleri
Caddeye adımız konsun istemiyoruz
Zaten her sokakta biz varız
Biz hep yeni şeyler öğrendik
Ne kadar haklıymış babalarımız

Karşı ki mor dağlar dumandı
Sevdalarımız hayli yamandı.
Anılar kayıplar hanesinde
Yine de her şey kar hanesinde

Güneş aynı yerden batmak üzere
Kimi oturuyor, kimi kalkmak üzere