Saçların sarmaşıklar, daldan dala uzanan
Uçuyorum dallarda, başımda sonsuz zaman
Bilmeden yeşilliğine düşmüş bir damlayım ben
Tüm dünyanın kökünde her şeyin kaynağı sen

Sensizliğe sığınmış, bu çitler bu kulübe
Artık bizi unutmuş, bahçemizdeyim yine

Şu karşıki yokuştan, üç beş tembel kuştan
Başka kimse yok artık
Şu karşıki yokuştan, çığlık çığlık çağlayan
Cıvıl cıvıl sevgimiz, seslerimiz yok artık

Yalnızca yokluğunla, yıkılmayan bir bahçe
Saçların sarmaşıklar, kolların tahta perde

Bir sensizlik, bir de ben, bir de gece
Yürüyoruz sessizce

Baharlar gitmiş takılı, karanlığın pençelerine
Baharlar gitmiş seninle, tükenmişliğimle
Yıldırımlar dökülüyor, yapraklar dökülüyor
Sensizlik dökülüyor, sicim sicim gözlerime