Haykırışlarımı , yalvarışlarımı duymadın ki hiç… hep olucam sandın hayatında Bu yalvarışlar sonsuza dek sürücekama olmadı değilmi? Tıpkı sen gibi benimde sabrım tükendi!
S E V D A M mı? Onu sorma … ne alemde olduğunu bende bilmiyorum… yüreğimle haşır neşir değilim bu aralar darılmıs bana … atmıyor eskisi gibi… hani bazen agzında hissedersin kalbinin attığını , hani bi başka çarpar ya yüreğin ; ben artık hiç öyle olmuyorum… eskisi gibi bakmıyorum bile resimlerimize… gözlerini , güzel günlerimizi hayal etmiyorum… Etsem neye yararki… söylemiştim ;
“Bu gidiş bitişimizdir…”demiştim…ama sen duymadın değil mi?…duymak bile istemedin ki…ama bak bittik… BİZ diye bir şey kalmadı artık …TÜKENDİK… sen ve ben iki yabancıyız Hatta belkide başka ellerde ısıtıyorsun ellerini…başkasının gözlerine bakıyorsun “ben” gibi…
Ben mi ? dedim ya beni sorma…Bıraktıgın gibi yim işte… değmedi ellerim başkasının ellerine… başkasının kokusunu çekmedim içime…Çekememde… ben sen değilim kii…Kolay mı öle geçmişe çizik atmak?Hiç yaşamamış saymak …
demek senin için çook kolay… Öyleyse sen yaşa bensiz , ama benden isteme… kıramam seni bilrsin ama bunu da yapam***i… gitmek istiyorsan gideceksindir zaten…Öyle sebep arama… “Bittik “ de GiiiT… her zamanki gibi beni hiiiiiç düşünme…
Ağlamıyorum bakma öyle gözlerimin taa içine…Üzülmüyorum ki gidişine… Hadiii gideceksen Giitt…uzaamasın bu veda sahnesi…sadece canım yandı azıcık…Bak haykırmıyorum, isyan etmiyorum Kal demiyorum…Çünkü ayrılmak istiyorum dediğin andan itibaren ben “Yaşamıyorum…”