Minik oglan bahçede oynarken, babasinin arabasiyla sokaktan geçip, ormana dogru gittigini görmüs. Merak bu ya. O da arabayi izleyerek ormana gitmis.

Bir de ne görsün. Babasi ile teyzesi arabanin yaninda durmus öpüsüyorlar. Çocuk bu ya, gördügünden etkilenmis durumda kosarak eve dönmüs, nefes nefese heyecanli bir sekilde annesine, “Anne, anne. Biraz önce babami ormanda” derken annesi sözünü kesmis ve “Dur biraz. Nefes al. Sakinles. Öyle anlat” demis.

Oglan sakinlestikten sonra devam etmis, “Bahçede oynarken babamin arabasiyla ormana dogru gittigini gördüm. Ben de ormana gittim. Orada babami teyzemle öpüsürlerken gördüm. Bir süre sonra babam ceketini, teyzemde gömlegini çikardi. Sonra arabanin arka koltuguna geçtiler”.

Anne çocuga dönmüs, “Dur bakalim, ne kadar ilginç bir öykü bu. Devamini anlatma, sakla. Aksam yemeginde babanla beraberken bitirirsin. Sen bu öyküyü bitirirken babanin suratini görmek istiyorum”.

Aksam olmus, yemege oturmuslar. Anne çocuga dönmüs; “Bu gün neler yaptigini bize anlatsana” demis.
Oglan baslamis; “Bahçede oynarken babamin arabasiyla ormana dogru gittigini gördüm. Ben de ormana gittim.

Orada babami teyzemle öpüsürlerken gördüm. Bir süre sonra babam ceketini, teyzemde gömlegini çikardi. Sonra arabanin arka koltuguna geçtiler. Ardindan geçen sene babam seyahatteykenn senin Amcamla yaptigin seyden yaptilar”.