Nicedir sensizliği görmez olmuş gözlerim…
Sayfalarım boş…
Ben, sensiz anlamsız…
Ama bir okadar anlamlı gidişine, kelimelerim çığlık çığlığa…

Yazdıkça, çoğalıyor..
Çoğaldıkça, kanıyor..
Kanadıkça, ağırlaşıyor sensizliğim !

Ve yine..yeniden…

Gidişini yüreğime yazıyorum, sensizliğin bilmem kaçıncı durağında…
Ayrılığın kokusu tenimde, bırakıyorum ‘’sen’’i puslu gölgelere…

Gecede saklı firari korkularım…
Gizleniyor yıkıntılarım, sen’li caddelerimde…

Yürüyorum yorgun yüreğime..
Yetişemiyorum dilsiz düşlerime !

Susuyorum…
Sustukça, boğuluyorum…!





Sensizliğe çare yine ‘’sen’’…
Ama bensizliğime çare yine ‘’sen ‘’…

Ve yine.. yeniden…

Sessiz bir gecede hatırlanmak üzere,
Kapatıyorum sensizliği tozlu sayfalara…