"düşlerimde sınırsız bir eşiği geçtim
ben gönlüme yar diye seni seçtim..."
hangi masaldan geçeyim şimdi sana ulaşmak için..
sen aydınlığıydın gecemin..
suretine ayrılık düşmüş bir şiir dizesi..
kimsenin bilmediği bir 'acı yürek' sokağı..
sana rastladığım yer..
ve kimsesizliği yutkunduğumuz bu kent şahit!
benim ince parmaklarıma
senin deli yüreğine saklanmış bir sevgi bu..
süslü kelimeler çoğaltarak değil
yakıp kavuran bir sıcaklığa vurgun,
elin kolun yaralıyken sevmek...
koştukça yerinde sayacağını
ve asla onda sonsuzlaşamayacağını bile bile sevmek..
kırıklarından toparlayamadığın bir kalple
yüreğinin bozuk ritmiyle sevmek..
sahte cümlelerin anlamsızlığı ile değil
tek hece bir kelimenin içini (can)
kalemlerin yazamayacagı kadar büyük bir anlamla
acemi bir yürekte büyük bir sevda taşırcasına sevmek..
sevilen sevildiğini bilmese de
herşeye rağmen sevmek..
ey sancılı yüreğinde gel-git kederler taşıyan sevgili..
hiç başlamamış bir masalın
sürüp giden müziği gibisin..
sorgusuz bir hayatın imlecidir bu sevgi..
ve kalbimin yarılan dudaklarında
gül kokulu bir sızıdır ismin..
içimin rüzgarları senin
bir 'GECE' türküsü geçiyordu içimizden..
bir gün vazgeçerse kalbim yaşamaktan
gözlerime en son vuran gölge sen ol..
bir tek ben anlarım
satır aralarına gizlediğin kanlı izi
kendi yaralarımdan tanıdım seni..
bir çocuk gibi ürkek titreyişini...
ne yapacagını bilemeyişini..
çaresizliğini.. uykusuz gecelerini..
sevdiğimiz şarkılara emanet et sen beni..
düşlerimiz gezinsin gecelerde..
ayrılık ay yüzlü bir şiir
bir hüzünlü hikayede..
birde yüreğini emanet bırak şair parmaklarıma
ben öperim yine seni yaralı saçlarından..
kelimeler düşer yağmurlu sabahlara!
sen yeterki düşme yar
düşme yar'lardan....
ayrılık ay yüzlü bir şiir
hüzünlü sesinle geceye yar olan...