Uyanmamak için kendimi çok zorlamıştım oysa.
İçimde yalnızca hüzün var şimdi.
Aldığım her nefes, dayanılmaz bir acıyla yayılıyor bedenimim tüm hücrelerine.
Ben bu acıları bile çok seviyorum, biliyor musun? Her saniyesinde sen varsın çünkü.
Senin sesin, bakışın, gülüşün var.

Bir düşten uyandım ben.
Nisan yağmurları kadar taze, nisan yağmurları kadar güzel ve nisan yağmurları kadar kısa...
Her şeye rağmen ömre bedel bir düşten...
Güneş her zamankinden büyük, yıldızlar daha parlak, gökyüzü alabildiğine engindi.

Şimdi her şey sönük.
Tıpkı yaralı yüreğim gibi.
Yalancı baharı bilir misin ?
Güneşin erken parladığını gören meyve ağaçları çiçek açar birden bire. Tıpkı benim gördüğüm düş gibi.
Sevinirler bahar geldi diye.
Gülümserler tüm güzellikleriyle, tıpkı bir melek gibi
Masumca...
Ardından gelen acı bir soğuk alır götürür tüm sevinçlerini, umutlarını bu çiçeklerin.
Onlar da uyanırlar düşlerinden, tıpkı benim uyandığım gibi...
Bir dahaki bahara kalır sevinçleri, bir dahaki bahara kalır umutları, yarınları...

Bir dahaki bahara kalır sevdaları...

Keşke yalnızlığım kadar yanımda olsaydın

Yalnızlığımla paylaştıklarımı seninle paylaşsaydım.

Keşke senin adın yalnızlık olsaydı da

Ben hep YALNIZ kalsaydım...