Sen böyle gitmeler içinde iken
umutlarım
suya değen kar taneleri gibi erir
ben yok olurum

Dudaklarımda söylenmemiş onca söz varken
bıçak ağzı bir yalnızlıktır gidişin
her dalışta yeni vurgunlar
geceden sabaha hiç değişmeyen

Tut ki gitmemişin
tut ki hıdrellez gecesi
gül ağacının altına gömülen dilekler gibi
bırakmışım senli umutlarımı
öpüşülmedik zamanlara inat dört bir yanını öperek
De ki yetişirmiş umutlar gül dalında
de ki uzanıp yatmışız toprağa yan yana

Senin böyle zamansız gidişinle
anılar renklerini yitirip
kararan bulutlarla beraber çoktan tutmuşken göç yollarını
düşerim yarıda kalır
senli rüyalarıma pusu kurar erken doğan şafak

Rüzgarın önünde savrulup
tadına varılamamış günlerse Hayyam’ın neyine meze olur
ıslak gece sessizliğinde

Böyle sessiz karanlıklar içinde yalnız kalınca
hüzün düşer yanaklarıma inceden
Ellerim üşür
yüreğim üşür
ben üşürüm...