Yoruldum sorularima cevap aramaktan...
Aci rüzgarlarlarin yönlerini degistirmeeye cabalamaktan biktim...

Biraksam kendimi ya daha derinlere batacagim, yada bilmedigim acilara savrulacagim..

Herkezin gözünde bir günahkar vardir, herseyin bedelini ona ödetir..
Hepsinin günahkari ben olmusum...

Yorgunum, bitkinim, kirginim...

Kendi hikayemde tanimadigim yabanci yüzlerin hatalarinin en kötü bedellerini ödüyorum..

Karsi gelmeye gücüm kalmamis, anliyorum..
Kabullenmeye ruhum razi degil, biliyorum...

Aynalarda gördügüm ben degilim,
Yüzümdeki yaralarin, cizgilerin sahibi hic degilim..

Yabancilasiyorum gittikce...

Aynadaki benim olan ama tanimadigim yansimamdan uzaklasiyorum...

Daha henüz kendi hatalarimin bedelini ödememisken, ödeyememisken,..
Insanlar hatalarinin yükünü üstüme atmis..

Kendimden kaciyorum..

Acilarin lekelerini bedenimden ruhumdan silemiyorum,..
Gördükce bir kez daha kirleri, bin adim uzaklasiyorum kendimden...

Tanimadigim sesleri,gözleri ne görmek nede duymak istemiyorum artik...

Tek bir gülümsemenin cezasi bin gözyasi olmus benim hikayemde, bilmeden ben...

Kalemim bile yazmaz oldu,
Yaralarimdan akan kanlarla devam ediyorum hala yazma cabalarina..

Ben degistirmeye calistikca hikayemi, daha cok kana bulaniyorum..

Bumuydu carelerin arasinda caresiz kalmak?

Bedellerini ödetenler yazmis, sonumu getirmis benim..hikayemin..