içimden yalnızlık geçti yine
öyle sessiz sedasız değil ama kırdı geçti
yıktı yine ne varsa geçmişe dair
ne varsa geleceğe dair

özlenen yok
sevilen yok
seven yok
bir gecem var birde yalnızlığım var
kalbim kanamıyor artık
alışmış gibi görünüyorum
ya da göründüğüm için alışıyorum
yılmaz erdoğan dinleyemiyorum artık
ankarayı da özleyemiyorum
hiç bir şehiri özleyemiyorum

uzak geliyor bana sitem etmek
ankaraya sitem etmek
yılmaz erdoğana sitem etmek
hiç kimse onun kadar güzel anlatamayacak ankarayı
ve hiç kimse söyleyemeyecek yalnızlığımı

gözlerim alıştı dört duvara da
duvarlar alışmadı benim soğuk nefesime
yastığım alıştı da ıslaklığı
gözyaşlarım alışmadı her gece akmaya

bak işte yalnızlık geldi yine beni buldu
beni yalnız gördü ya
geldi bende kaldı dünde bugünde yarında...