Yiğidim, Aslanım, Şehidim

Güle güle oğlum
Yiğidim, aslanım
Şehidim
Canım ciğerim
Evladım
Korkunç cesur ve kahramansın

Bu vatan, bu bayrak ve halkın için bu topraklara düştün.
Anana, babana, kadınına, çocuklarına veda bile edemeden gitmek.
Sen işte öyle gittin.
Yarinin eline dokunamadan, güzel yüzünü öpemeden, koynunda yazdığın son mektup.
Hasret ve sevda dolu
Kınalı gelin seni beklerken
Şehit oldun
Sen
Bu vatanın şerefi, hepimizin şerefi için öldün.
Korkunç yiğit ve kahramansın.
Analarımızdan belli.
Dünyalar kadar kocaman
Merhametli
Ve baştan aşağı Anadolu
Sabır, gözyaşı
Şefkatli elleri ana göğsünde bomboş kalmış
Yüreğinde kor ateşleri
‘Oğlum, vatana feda olsun’ diyor.
Nasıl bir destandan çıkıp gelmiş bu ana.
Hangi tarihte var böyle bir ana.
Hürriyetin ta kendisi
İnsanlığa ders olsun.
Yiğidim, aslanım
Şehidim
Canım ciğerim
Evladım
Son nefesini verirken o anda acaba ne düşündün?
Gözlerinin önünden neler geçti?
Sevdiklerinin yüzleri mesela...
Annenin kokusunu unutmamışsındır.
Mutlaka
Adını da fısıldamışsındır
‘Vatanım’ der gibi.
Memedim, Mehmetçiğim
Çiçekler açıyor Anadolu’da.
Bebeler doğuyor inadına.
Ekinler büyüyor.
Ekmekler pişiyor.
Çocuklar gülüyor, hür ve mesut
Sen işte bunlar için şehit oldun.
Şeref ve gururumuz adına.
Hala bir umut varsa Anadolu’da.
Sen olduğun içindir.
Yüreklerimiz bayrak, bayrak zafer
Bereketse bu memleket
Ümitlerimiz sonsuz
Anlımız ak.
Hürriyet ve ekmek
Hepsi senin adına.