Bu gün
Sensizliğin duvağını diktim
Koskocaman gözlerimin
Dipsiz derinliklerinde
Hercaim vardı acı yeşilinde
İstanbul seni işledi
Sahilimin aşk eteklerine
Sevişini çizdim gidişli şiirlere
Esrik hislerimle
Yangının/dayım bu gün
Yaşam perçemimde
Örgülendi buğulu yorgunluğum
Güneşin kızıllığına ektim
Hasretinin gölgesini
Yerden göğe doğru
Ormanlar yankılandı ben gibi
Fırtınaya düşeş yokluğunda
Bastım yaralı yüreğime tenini
Düşünle doyasıya
Kan/ dım bu gün.
Âşık Marmara kafa tutuyor
Hırçın rüzgârıyla dağlara
............ çaresiz
........... sessiz
Suskulu gözlerimde yıkanıyor
Anadolu’nun gönül yangını kadını
Yürek yarası ağıtlarda
En acısı parçalanıyor dudaklarımda
Hüzzamlar notalarda dağılıyor
Kan/dayım bu gün
Göz ağlarımda
Efsunlu gülüşün asılıyor
Yüreğimin gök yüzünde
Düğünü sığırcıkların
Dans ediyorlar,ölümün kara renginde
Kokun geliyor ıslak kanatlarında
Yağmurunda şafağımın
Kefensiz giydim hasretini
Yoklardayım.
Yok /dayım bu gün
Neş’e …. Hüznün şafak dudaklarında …
Söyle fırtınalara esmesin bugün.
Süpürmesin, nemli gözyaşlarıyla sokakları.
Kendime inat.
Yazdım hasretini ağaç gövdelerine.
Baharla birlikte
Dallar/dayım bugün
Ahmet Çelik