|
|
|
#1
27 October 2008, 07:09
|
|||
|
|||
Ellerimin arasından kayıp gidiyor hayat...
 Ellerimin arasından kayıp gidiyor hayat Kendimi avutmak için bulduğum her şey bir süre sonra anlamsız geliyor Bir şeyler biterken yanı başında neyle avunabilir ki insan  Kendimce oyunlar buluyor  sıkılıyorum bir süre sonra kitaplar hiçbir şey anlatmıyor ya da kendimi dinlemek canımı sıkmaktan başka bir şeye yaramıyor  Sense bir yerlerde kendine duvarlar örüyorsun Biliyorum ki ne kadar ararsam arayayım yanına gelebileceğim bir kapı bulamayacağım… Kendine duvarlar örüyor ve bizi dışarıda bırakıyorsun  Olsun diyorum ördüğün duvarları maviye boyuyorum çiçekler ekiyorum dibine büyümüyorlar Mavilerim soluyor sen susuyorsun Ben ölüyorum  Kendime yalanlar uyduruyorum kendim bile inanmıyorum Oyunlar buluyorum sıkılıyorum Durmaksızın bir şeyler bitiyor içimde Sana sorduğum soruların hiçbir cevabı yok aslında duymayı beklediğim Sadece sesini özlediğimden  Ellerimin arasından kayıp gidiyorum. Kendim bile tutamıyorum kendimi Ama olsun ben sana elimi uzatıyorum Kurtar diye değil Sadece dokunmayı özlediğimden sana Senden başka bir nedenim yok Senden başka bir istediğim yok Senden başka hiçbir şeyim yok  Seni Seviyorum Duy diye değil Sadece kendime hatırlatmak için söylüyorum 
|
 |
|
|
Normal
