|
|
#1
24 September 2009, 01:28
|
||||
|
||||
====Doğum Hikayeleri====
sizde doğum hikayenizi bizimle paylaşabilirisiniz....
Yakışıklı Taylan Efe, sen de hoş geldin! Doktorda kalbini duyup 2 aya yaklaşmakta olduğunu öğrenince, hele de artık ailemizden biri gibi olan doktorum ultrason resmini çıkarıp elime verince idrak ettim durumu… Başak Baylan / 30.05.2007 13:39:07 Hiç hesapta yokken yaşanan bir hamilelik, arkasından gelen düşük haberi ve aynı şeyleri bir film karesi gibi bir kez daha yaşamamın ardından güzel kızıma, Gülce'me kavuştuktan sonra ikinci bir çocuk yapmayı şiddetle isteyen ancak iş durumuyla bunu en az 2-3 sene sonrasına erteleyen ben; ilk hamileliğimden aldığım kiloları henüz verebilmiş ve halen daha spor salonunda 30 kiloluk ağırlıkların altına girerken tanıştım oğlumla, oğlumun varlığıyla... Her şeyden o kadar emindim ki; kendimi gerçekten kötü hissetmesem, kafamdan Türk filmi senaryolarıyla hasta olduğuma dair düşünceler geçirmesem test yapacağım bile yoktu. Doktorda kalbini duyup 2 aya yaklaşmakta olduğunu öğrenince, hele de artık ailemizden biri gibi olan doktorum ultrason resmini çıkarıp elime verince idrak ettim durumu. Benim durumumda olan diğer anneler ne yapar bilmem ama ben önce o an için sevgimi Gülce'den başkasına nasıl vereceğimi düşündüm. Ne kadar yanıldığımı oğlumu her düşündüğümde anlıyorum, değil görmek! Kızımın peşinde koşarak ve neredeyse hiç dinlenmeden, 8. ayımda taşınma telaşını yaşayarak, doğumdan 15 gün önce kızımın 2. yaş günü kutlamasını düzenleyerek fena halde koşturmalı geçti bu sefer hamileliğim. 6. ayıma kadar spor salonunda koşu bandına çıktım ve hafif periyotta yürüdüm. Bebeğin sağlığına yönelik şeylerin yanı sıra canımın istediği, bebeğe zararsız ama bana fena halde kilo olarak geri dönebilecek her şeyi de yedim. Ve benim, annesi 30 kiloluk ağırlıklar kaldıran, hatta bir ara antibiyotik kullanan (ama bilmiyordum ki!) oğluşum tüm gücüyle tutunmuştu bana. O kadar atlayıp zıplamama, yorulmama rağmen gıkını çıkarmadı canımın içi. Sadece son haftalarda boyunun uzunluğu yüzünden hareket sıkıntısı çekti. Neticede 2 Aralık'ta 11.30 civarı 55 cm. olarak dünyaya geldi oğlum... Sezaryene hazırlanışım, çıkışım, ertesi gün ayağa kalkışım, hiç oturmadan sürekli gezişim, oğlumu tutuşum kızımdaki acemiliklerle olmadı tabi ki, her şey daha bir yerine oturmuştu sanki. Ve eve gelişimiz… Kızımla oğlumun tanışmaları muhteşem bir duyguydu. Oğlum şu sıralar 5. ayına girmek üzere ve nasıl güler yüzlü anlatamam. Allah ona ve kızıma hayata sımsıkı tutunacak güç ve şans versin. Şimdi eşim bana hiç kızmasın ama yüreğim tamamen ikiye bölünmüş durumda. Bir yanı kızım, bir yanı oğlum. Gerisi tüm konuştuğum, konuşmadığım halde bildiğim tüm annelerde olan o müthiş korku! Dilerim herkes aynı duyguları yaşar. Sevgiyle kalın... Gülce&Taylan Efe ve pırpır yürekli anneleri N. Başak Baylan 
|
 |
|
||||
| Konu | Konuyu Başlatan | Forum | Cevaplar | Son Mesaj |
| şiir | BuKeT | Şiir Dünyası | 0 | 1 September 2009 09:04 |
| 6.Bölüm/2.Kısım | KaRdeLeN | Adanalı | 0 | 9 January 2009 21:59 |
| Çok Tatlilara | KaRKuPa | Foto - Resim Galerisi | 0 | 9 January 2009 21:56 |
| 3.Bölüm/9.Kısım | KaRdeLeN | Adanalı | 0 | 9 January 2009 20:59 |
Normal
