eLanuR
5 October 2008, 09:14
Mal Sevgisi Kalbi Kaplamamalı
Büyük fıkıh (hukuk) bilgini[Only Registered Users Can See Links] Hanefi mezhebinin kurucusu İmam-ı Azam Ebû Hanîfe'nin (VIII. yüzyıl) ilmi faaliyetleri yanında ticaretle de meşgul zengin bir zat olduğu malumdur. Bu büyük insan[Only Registered Users Can See Links] gündüz öğleye kadar mescitte talebelerine ders verir[Only Registered Users Can See Links] öğleden sonra da ticari işleri ile uğraşırdı. Bir gün ders verdiği sırada bir adam mescidin kapısından seslendi:
- Ya imam[Only Registered Users Can See Links] gemin battı!... (İmamın ticari mal taşıyan gemileri mevcut)
İmam-ı Azam bir anlık tereddütten sonra
- Elhamdülillah dedi.
- Bir müddet sonra aynı adam yeniden gelip haber verdi:
- Ya imam[Only Registered Users Can See Links] bir yanlışlık oldu batan gemi senin değilmiş.
İmam bu yeni habere de:
- Elhamdülillah[Only Registered Users Can See Links] diyerek mukabele etti. Haber getiren kişi hayrete düştü:
- Ya imam[Only Registered Users Can See Links] gemin battı diye haber getirdik "Elhamdülillah" dedin. Batan geminin seninki olmadığını söyledim yine "Elhamdülillah" dedin. Bu nasıl hamdetme böyle?
İmam-ı Azam izah etti:
- Sen gemin battı diye haber getirdiğinde iç âlemimi[Only Registered Users Can See Links] kalbimi şöyle bir yokladım. Dünya malının yok olmasından[Only Registered Users Can See Links] elden çıkmasından dolayı en küçük bir üzüntü yoktu. Bu nedenle Allah'a hamdettim. Batan geminin benimki olmadığı haberini getirdiğinde de aynı şeyi yaptım. Dünya malına kavuşmaktan dolayı kalbimde bir sevinç yoktu. Dünya malına karşı bu ilgisizliği bağışladığı için de Allah'a şükrettim.
Büyük fıkıh (hukuk) bilgini[Only Registered Users Can See Links] Hanefi mezhebinin kurucusu İmam-ı Azam Ebû Hanîfe'nin (VIII. yüzyıl) ilmi faaliyetleri yanında ticaretle de meşgul zengin bir zat olduğu malumdur. Bu büyük insan[Only Registered Users Can See Links] gündüz öğleye kadar mescitte talebelerine ders verir[Only Registered Users Can See Links] öğleden sonra da ticari işleri ile uğraşırdı. Bir gün ders verdiği sırada bir adam mescidin kapısından seslendi:
- Ya imam[Only Registered Users Can See Links] gemin battı!... (İmamın ticari mal taşıyan gemileri mevcut)
İmam-ı Azam bir anlık tereddütten sonra
- Elhamdülillah dedi.
- Bir müddet sonra aynı adam yeniden gelip haber verdi:
- Ya imam[Only Registered Users Can See Links] bir yanlışlık oldu batan gemi senin değilmiş.
İmam bu yeni habere de:
- Elhamdülillah[Only Registered Users Can See Links] diyerek mukabele etti. Haber getiren kişi hayrete düştü:
- Ya imam[Only Registered Users Can See Links] gemin battı diye haber getirdik "Elhamdülillah" dedin. Batan geminin seninki olmadığını söyledim yine "Elhamdülillah" dedin. Bu nasıl hamdetme böyle?
İmam-ı Azam izah etti:
- Sen gemin battı diye haber getirdiğinde iç âlemimi[Only Registered Users Can See Links] kalbimi şöyle bir yokladım. Dünya malının yok olmasından[Only Registered Users Can See Links] elden çıkmasından dolayı en küçük bir üzüntü yoktu. Bu nedenle Allah'a hamdettim. Batan geminin benimki olmadığı haberini getirdiğinde de aynı şeyi yaptım. Dünya malına kavuşmaktan dolayı kalbimde bir sevinç yoktu. Dünya malına karşı bu ilgisizliği bağışladığı için de Allah'a şükrettim.