Geceye Otopsi

[ceyLin]

Gecenin koynunda

Yarasaların kol gezdiği dolunayın gizi vardı

İzi vardı bedenimde kimsenin göremediği



Depresif bir gecede ölüm sessizliğiyle

Hiç düşünmeden vurdum hançeri yüreğime

Kana boğuldu kainat neler çıkmadı ki içinden



Cerahat sızıyordu geceye kan kokusu alan

Akbabalar uçuştu etrafımda



Ellerimle kavradım yüreğimi uzanıp dolunaya astım

Her kopup yiten parçada İzi vardı bitimsiz sevgilerin



Bir elimde hançer ucundan kan damlayan

Bir gözümde yaş hep kaybettiklerimin ardından



Ve anılarım!

Alt beynimde dizilmişler

Bir hançerde anılarıma!

Öz sıvıları akıyor derinlerinden



Kalıplaşmış ne varsa silinmeyip de içine işleyen

Bir bir düşüyor gecenin kasvetine



İçi boşalıyor, içim boşalıyor



Her bir anıyı alıp dolunayın ardında ki Yıldızlara asıyorum



Bir otopsi gecesinde öldürdüm ben yüreğimi

Yok ettim anılarımı!



Ve ben şimdi

Bir ucube, bir sığıntı yaşamla, ölüm arası

Ken / dim / den!

Nefret molasındayım!